Ματίνα Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου
Η ιστορική απόφαση καταδίκης της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής» την περασμένη Τετάρτη 8 Οκτώβρη ως «εγκληματική οργάνωση» κλείνει τον 8ετή κύκλο ξεπλύματος του φασισμού στα ελληνικά μίντια. Στα πρότυπα των εκφραστών της συντριπτικής πλειονότητας του πολιτικού συστήματος που εμφανίστηκαν αίφνης ως κατήγοροι του ναζιστικού μορφώματος ενώ έως χθές φωτογραφίζονταν και χαιριεντίζονταν με τραμπούκους δολοφόνους, βάδισαν και οι δημοσιογράφοι τηλεοπτικών καναλιών και εφημερίδων, αποποιούμενοι τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στη γιγάντωση της Χρυσής Αυγής. Τότε που προέβαλλαν με κάθε τρόπο και κυρίως χωρίς κανέναν αντίλογο τα στελέχη της Χ.Α σε πολιτικές εκπομπές, όταν αναπαρήγαγαν με τους γνωστούς τηλεοπτικούς τρόπους κατασκευής πραγματικοτήτων το φασιστικό-ρατσιστικό λόγο τους, τότε που ξέπλυναν το δολοφονικό της πρόσωπο με πινελιές χαζοχαρούμενου λάιφ στάλιλ μετατρέποντας το «ναζιστικό τέρας» σε «ήρωα» της γειτονιάς.
Η Χρυσή Αυγή σε αντίθεση με το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, δεν είχε δικό της τηλεοπτικό σταθμό ή ιδιόκτητο μιντιακό σύστημα. Με την απορρόφηση του ακροδεξιού λαικίστικου ΛΑΟΣ στην «αγκαλιά» της ρεαλιστικής πολιτικής των μνημονίων και την κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, ο ακροδεξιός χώρος έμεινε «ορφανός». Πολύ περισσότερο που η ίδια η Νέα Δημοκρατία ενσωμάτωσε τη ρατσιστική ατζέντα Καρατζαφέρη και την ανέδειξε ως κυρίαρχη πολιτική μετά το 2012.
Το οικονομικό-πολιτικό σύστημα, φάνηκε να έχει την ανάγκη στήριξης από ακόμη πιο ακραία γλώσσα μισαλλοδοξίας και ρατσισμού ως ανάχωμα στις σαρωτικές λαϊκές αντιδράσεις στα μνημόνια και την ποδογέτηση της κοινωνίας. Η Χρυσή Αυγή του 0,1% μετατράπηκε σε χρυσή ευκαιρία του συστήματος.
Αν την οικονομική της στήριξη ανέλαβαν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, η ιδεολογική στήριξη και προβολή ανατέθηκε στα κυρίαρχα media. Λέμε συνειδητά «ανατέθηκε», γιατί δεν είναι μόνο ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονταν ή προβαλλόταν τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, ώστε να φθάσουν στο 6%-7% στις επόμενες εκλογές.
Κυρίως ήταν πως τα κυρίαρχα μίντια απέκρυπταν το ναζιστικό πρόσιμο της οργάνωσης, λογόκριναν και δεν αναφέρονταν ποτέ στα πογκρόμ ή τις δολοφονικές εφόδους, όταν το έκαναν ονομάτιζαν τους Χρυσαυγίτες συνειδητά ως «αγανακτισμένους» πολίτες. Μαζικά ο τηλεοπτικός λόγος υιοθέτησε την ατζέντα της Χ.Α στο μεταναστευτικό- προσφυγικό ζήτημα, ενώ αναγνωρίσιμοι δημοσιολόγοι κατασκεύαζαν το σοβαρό προφίλ της οργάνωσης, σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη συνεργασίας με το κοινοβουλευτικό σύστημα.
Επιπλέον προωθήθηκαν σε θέσεις ρεπορτάζ δημοσιογράφοι-νοσταλγοί, υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής και κόβονταν ρεπορτάζ για τη δολοφονική δράση της. Γι αυτό και είναι μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού οι δημοσιογράφοι των κυρίαρχων μίντια που ασχολήθηκαν σταθερά τα τελευταία χρόνια με τη δράση των ναζιστών.