Από τον Takis Psaridis στη σελίδα του στο fb
Ο νέος πάτος της ριάλιτι τρας τιβι που λέγεται The Bachelor είναι απολύτως σαφής στις επιδιώξεις του. Είκοσι κορίτσια διεκδικούν ποιο θα γοητεύσει έναν «πετυχημένο» νεαρό, κάποιον Παναγιώτη Βασιλάκο. Έστησαν δηλαδή ένα «κοτέτσι» (γιατί περί αυτού πρόκειται) και έριξαν μέσα έναν «πετυχημένο», σύμφωνα με τα πρότυπα της αγοράς, «κόκορα», για να «ψυχαγωγηθεί» το φιλοθεάμον κοινό με την κατάπτωση της ανθρώπινης ύπαρξης στα συμπαθή δίποδα ημι-πτηνά που λέγονται κότες και κόκορες.. Περιττό να επισημάνω ότι την κατάπτωση της ύπαρξης τους, την έχουν αποδεχτεί με ενθουσιασμό οι συμμετέχοντες στο ριάλιτι, διότι έτσι ακριβώς έχουν διαπαιδαγωγηθεί στον βίο τους.
Να προσβλέπουν σε μία εύκολη αναγνώριση, κοινωνική αναρρίχηση και «επιτυχία», όπως ακριβώς τους υπαγορεύει η παιδεία και η κουλτούρα που έχουν λάβει. Σπεύδω να επισημάνω ότι το θέμα δεν είναι φεμινιστικό αλλά βαθιά ανθρωπιστικό. Την ίδια ακριβώς περιγραφή θα έκανα αν το «κοτέτσι» ήταν γεμάτο κόκορες που διεκδικούσαν μία κότα.
Η αγορά δεν κάνει διαχωρισμούς. Αυτό που την ενδιαφέρει είναι η παραγωγή και η πώληση θεάματος και προς τούτο δεν έχει κανέναν απολύτως δισταγμό να μετατρέπει ανθρώπινες υπάρξεις σε αριθμούς και σε προϊόντα και να τα παρουσιάζει είτε πάνω στους πάγκους του ανταγωνισμού, είτε μέσα σε «κοτέτσια» τηλεθέασης.Θα πει κανείς ότι ζούμε σε μια «ελεύθερη κοινωνία», «ελεύθερη αγορά» (κοινωνία της αγοράς θα έλεγα εγώ) και εφόσον ένα θέαμα δεν εμπίπτει στον ποινικό κώδικα και είναι νόμιμο, κανείς δεν έχει το δικαίωμα, ούτε το ΕΣΡ, να το αποτρέψει.
Το τι είναι ηθικό είναι σχετικό και αυτό ας το κρίνει ο κόσμος που το βλέπει. Κατ’ αρχάς, ποιος είπε ότι ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δεν εμπίπτει στο Σύνταγμα και στον ποινικό νόμο; Ποιος είπε ότι η κοινωνία της αγοράς είναι ελεύθερη; Επειδή οι συμμετέχοντες στα θεάματα καθώς και το κοινό που τα παρακολουθεί δεν συνειδητοποιεί την χειραγώγηση τους; Η έκπτωση της ανθρώπινη αξίας στον βωμό της αγοράς έχει επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της ζωής. Το χειραγωγημένο κοινό που εθίζεται σε τέτοιου είδους θεάματα και «επιτυχίες», είναι πολύ πιο εύκολο να δεχτεί πως οι πρόσφυγες, για παράδειγμα, δεν έχουν καμία ανθρώπινη αξία. Όπως η τραγωδία στην Μόρια όπου η ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια βρίσκουν την απόλυτη κατάπτωση τους από ανθρώπους και κυβερνήσεις.
Προτείνω στην πλειοψηφία των μελών του ΕΣΡ λοιπόν να επιστρέψουν τάχιστα στα θρανία αρχίζοντας απ’ το δημοτικό για να μάθουν τι είναι ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δεν λέω να ρίξουν μια ματιά στον Ιμμάνουελ Κάντ που είναι και δύσκολος. Υπάρχει και η πιο σύντομη λύση να «γκουγκλάρουν» και θα βρουν θαυμάσιες απαντήσεις. Αρκεί και οι ίδιοι να μην είναι χειραγωγούμενοι της αγοράς, ή κάποιων πολιτικών συμφερόντων.-