Aναδημοσιεύω από τον τοίχο του δημοσιογράφου Δημήτρη Σούλτα στο fb. Είναι ακριβώς έτσι, οι δημοσιογράφοι έχοντες λόγο στα ΜΜΕ απλά ΔΕΝ κάνουν τη δουλειά τους…
Ας πούμε ότι ήθελες να κρατήσεις αποστάσεις από την υπόθεση του Βασίλη Δημάκη. Να μην πάρεις θέση, να καλύψεις ψυχρά δημοσιογραφικά τα όσα συμβαίνουν.
Ξεκινά ένας κρατούμενος απεργία πείνας. Για σένα δεν είναι είδηση, δεν παίζει ποτέ. Κανονικά θα έπρεπε να αναζητήσεις τον δικηγόρο του, να μάθεις κι εσύ και ο κόσμος ποιο είναι το αίτημα της απεργίας πείνας. Οκ, ας πούμε ότι δεν το θεώρησες σημαντικό, δεν το έκανες. Πότε γίνεται είδηση για σένα; Όταν βγάλει ανακοίνωση το υπουργείο. Και εκεί φυσικά σπεύδεις να μεταδώσεις την ανακοίνωση.
Σε τι απαντά όμως το υπουργείο αφού επί μέρες δεν έπαιξες το παραμικρό για το ίδιο το γεγονός; Αλλά και πάλι ας πούμε ότι είσαι “θεσμικός” και θεωρείς ότι η ανακοίνωση ενός υπουργείου έχει άλλο ειδικό βάρος. Αφού μεταδώσεις την ανακοίνωση δεν είναι αυτονόητο για τη δουλειά που κάνεις να αναζητήσεις, έστω τότε, τον δικηγόρο του κρατούμενου, να ζητήσεις την άποψή του για όσα αναφέρονται στην ανακοίνωση; Δεν είναι μέρος της είδησης η απάντηση του ίδιου του κρατούμενου στα όσα του αποδίδονται;
Αντ’ αυτού κάνεις ηθικοπλαστικά κηρύγματα και αποφαίνεσαι ότι “το θέμα έληξε, τα διεκρίνισε όλα το υπουργείο”.
Αγαπητέ “επαγγελματία” κανείς δεν σε υποχρέωσε ούτε να στηρίξεις κανέναν αγώνα, ούτε να πάρεις θέση. Αυτό που είσαι υποχρεωμένος να κάνεις είναι τη δουλειά σου. Και η δουλειά σου δεν είναι να παπαγαλίζεις ανακοινώσεις υπουργείων, όπως δεν είναι δουλειά σου να “τελειώνεις” τα θέματα, όταν ακόμα βρίσκονται σε εξέλιξη. Μην σώσεις κανέναν κρατούμενο, κανέναν πολίτη. Κάνε απλώς τη γαμημένη τη δουλειά σου.