ΑΝΟΗΤΟΣ Ή ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΠΩΡΩΜΕΝΟΣ; του Βασίλη Λιόση από τη σελίδα του στο fb
Προχθές σε μία συζήτηση στην τηλεόραση (στο Kontra) διημείφθη ο εξής διάλογος (στο περίπου):
– Δημοσιογράφος: Κύριε Μπαμπινιώτη, τι σημαίνει ο όρος τεχνοφοβία;
– Μπαμπινιώτης: Θέλει να εκφράσει τον φόβο μας απέναντι στην τεχνολογία αλλά δεν είναι σωστός. Τεχνοφοβία σημαίνει φόβος απέναντι στην τέχνη, οπότε θα έπρεπε να μιλάμε για τεχνολογοφοβία. Το να μιλήσουμε για τεχνοφοβία, δηλαδή για φόβο απέναντι στην τέχνη, σημαίνει ότι εκφράζουμε έναν φασισμό απέναντι στην τέχνη.
– Δημοσιογράφος: Ναι, αλλά υπάρχει και φασισμός στην τέχνη και αναφέρομαι στη στρατευμένη τέχνη.
Η δική μου απορία για το απόφθεγμα του «δαιμόνιου» δημοσιογράφου ήταν αν επρόκειτο για ανοησία ή για προϊόν ιδεολογικής πώρωσης.
Στη συνέχεια σκέφτηκα πως δεν με ενδιαφέρει αν το μαργαριτάρι ήταν απόρροια μειωμένης ευφυΐας. Αυτό, άλλωστε, μου είναι αδιάφορο για τον οποιονδήποτε άνθρωπο και δεν είναι σωστό να ασκείται κριτική σε αυτή τη βάση. Πρόκειται για ένα εύκολο τρόπο κριτικής αλλά στα όρια του ρατσισμού, αν δεν είναι ατόφιος ρατσισμός.
Είμαι πεισμένος ότι πρόκειται για ιδεολογική πώρωση αφού κανείς άνθρωπος όσο μειωμένης αντίληψης κι αν είναι δεν μπορεί να αποκαλέσει φασίστα τον Ρίτσο, τον Βάρναλη, τον Μπερχτ, τον Ναζίμ Χικμέτ, τον Μαγιακόφσκι, τον Λειβαδίτη, τον Κατσαρό, τον Αναγνωστάκη.
Κανείς δεν μπορεί να αποκαλέσει φασίστα τον Λουντέμη, τον Τζον Ριντ, τον Τζακ Λόντον, τον Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, τον Σεπούλβεδα. Κανείς δεν μπορεί να αποκαλέσει φασιστική τη μουσική του Θεοδωράκη, του Λοΐζου, του Τζαβέλλα, του Μπακαλάκου, του Μικρούτσικου, του Σοστακόβιτς. Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει φασίστα τον Πικάσο, τον Ριβέρα, τον Φαρσακίδη, τον Τάσσο. Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει φασίστα τον Μάνο Κατράκη, τον Τίτο Βανδή, τον Τσάρλι Τσάπλιν.
Και καταλήγω: Κανείς δεν μπορεί να αποκαλέσει φασίστες όσους έβαλαν την τέχνη τους στην υπηρεσία του λαού, όσους κατήγγειλαν τους άδικους πολέμους, όσους υπερασπίστηκαν τις δίκαιες εξεγέρσεις των ταπεινών και καταφρονεμένων. Υπάρχει, ωστόσο, μία περίπτωση που μπορεί κάποιος να αποκαλέσει όλους τους παραπάνω και τόσους άλλους φασίστες: μόνον αν είναι ο ίδιος φασίστας και αυτό είναι πολιτική εκτίμηση και όχι αποτίμηση του δείκτη νοημοσύνης.