ΦΩΤΙΑ ΑΠΟ ΕΡΕΙΠΙΑ; αναρωτιέται η Argyro Lytra στη σελίδα της στο facebook από όπου και αναδημοσιεύουμε τα εύλογα και εύστοχα ερωτήματα της. Μας εκφράζουν απόλυτα.
Χτες το απόγευμα δημοσιοποίησα μια προσωπική φωτογραφία μπροστά σε αναμμένο τζάκι. Ίσως κάποιοι/ες θεωρήσατε ότι ήταν πράξη “αντίστασης” στη σχετική ανακοίνωση της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας. Δεν ήταν. Είχα άγνοια. Και εξακολουθώ να έχω. Μέχρι χτες το βράδυ που άκουσα τη σχετική ανακοίνωση γνώριζα ότι είναι βλαπτική η καύση ξυλείας που έχει υποστεί τεχνική επεξεργασία (λούστρα, φάρμακα κλπ) και φυσικά άλλων συνθετικών υλικών αλλά όχι του φυσικού ξύλου. Η ανακοίνωση με σοκάρει όσο και με προβληματίζει. Θα περίμενα – και περιμένω – από τα σοβαρά ΜΜΕ – λέμε τώρα -, τα έντυπα κυρίως, ένα πραγματικά εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ και όχι τον περιορισμό σε μια ιατρική – και μάλιστα ελλιπή ως προς αυτό – ανακοίνωση. Ερωτήματα ή θέματα που εγείρονται:
1. Αν η ΕΑΕ γνωρίζει εδώ και καιρό ότι το τζάκι σκοτώνει γιατί αυτή η ξαφνική ορμητική ανακοίνωση χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά κλιμακούμενη διατύπωση απλών ενδείξεων; Και αν το ανακάλυψε μόλις χτες γιατί δεν κρατά καμιά δόκιμη επιστημονική επιφύλαξη παρά αμέσως σπεύδει να μας “γκρεμίσει” τα τζάκια; 2. Ο ρόλος της ΕΑΕ είναι ιατρικός, γνωμοδοτικός ή κοινωνικοπολιτικός; 3. Γιατί δεν έφτασε στο ελληνικό κοινό καμιά διεθνής έρευνα που να αποδεικνύει τη βλάβη που προκαλεί η οικιακή καύση φυσικής ξυλείας; 4. Γιατί οι ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα δεν λαμβάνουν σχετικές ιατρικές οδηγίες; 5. Γιατί τα ρεπορτάζ της δημόσιας τηλεόρασης παροτρύνουν στην κατασκευή ενεργειακών τζακιών; 6. Ποια μέτρα έχουν ληφθεί από την πολιτεία ώστε να επιβιώσουν οι άνθρωποι που εν μέσω κρίσης θερμαίνονται αποκλειστικά με καύση ξύλων; 7. Με ποια κριτήρια η ΕΑΕ ορίζει κοινωνικά δικαιώματα πριν και αντί να περιγράψει επιστημονικά δεδομένα των οποίων ο ενστερνισμός θα οδηγούσε στη φυσική συναίνεση της κοινότητας;
Είναι απολύτως αδιαμφισβήτητο ότι η φωτιά στη φυσική της μορφή αποτελεί το σημείο εκκίνησης του ανθρώπινου πολιτισμού και αντανακλά το πλέον αρχετυπικό πεδίο σύνδεσης του ανθρώπου με τη φύση, τον εαυτό του, τον άλλο άνθρωπο. Τον ζέστανε, τον τάισε, του κράτησε συντροφιά, τον έκανε δημιουργικό. Αν ο άνθρωπος έφτιαξε πόλεις κι έβαλε τη φωτιά στο τζάκι του, στο διαμέρισμά του, στην πολυκατοικία του, αυτή είναι μια μακραίωνη διαδικασία που ασφαλώς θα έχει από χρόνια ενδείξεις ως ενδεχόμενης αιτίας αυτοκαταστροφής του. Όλα αυτά θα θέλαμε να τα γνωρίζουμε εμείς οι απλοί καταναλωτές του προαιώνιου αγαθού αρκετά πριν γκρεμίσουμε τα τζάκια μας. Κι αν ενημερωθούμε επαρκώς και κατανοήσουμε ότι οι γιαγιάδες μας που έζησαν και γέννησαν μέσα στην παραστιά έφτασαν από καθαρή τύχη σχεδόν ως τα 100, τότε εγώ πρώτη θα γκρεμίσω το τζάκι μου. Αλλά μόνο τότε. Γιατί ένα τζάκι το γκρεμίζεις εύκολα, τη θυσία του Προμηθέα όμως όχι.