Της Μ. Παπαχριστούδη, στη στήλη “Πίσω από τις κάμερες” στο κυριακάτικο ΠΡΙΝ
Μετά την πλήρη κατάρρευση της αξιοπιστίας και της δεοντολογίας των αστικών ΜΜΕ και των δημοσιογράφων τους, έρχεται και η κατάρρευση της διακηρυγμένης επαγγελματικής αποστασιοποίησης, της δήθεν ανεξαρτησίας τους. Τα ρεπορτάζ για τη συμμετοχή δημοσιογράφων-αστέρων στα ψηφοδέλτια των εκλογών της 7ης Ιουλίου, κυρίως για τη ΝΔ αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνουν και το τελευταίο φύλλο συκής στο άλλοθι των συστημικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ότι ενημερώνουν και πληροφορούν. Δεκάδες δημοσιογράφοι που διακρίθηκαν όλα τα προηγούμενα ΜΜΕ μέσα από το ΣΚΑΙ αλλά και από εφημερίδες εντάσσονται στα ψηφοδέλτια της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, επισφραγίζοντας τη μεγάλη επιτυχία τους στην επιχείρηση χειραγώγησης.
Η βαρύγδουπη μάχη που δινόταν και δίνεται ανάμεσα στους δυο εκφραστές του δικομματικού αστικού κράτους για το ποιο Μέσο και ποιος δημοσιογράφος παράγει και διακινεί ειδήσεις παραπληροφόρησης
και ψευδείς ειδήσεις, αποδεικνύεται πως είναι fake, όπως και ο ρόλος τους όλο το προηγούμενο διάστημα μπροστά στα μικρόφωνα, τις κάμερες και μέσα στις εφημερίδες.
Δεν πρόκειται απλά για την πολιτική στάση, ιδεολογία ή άποψη εργαζομένων στα ΜΜΕ που οφείλουν να την περάσουν στο ρεπορτάζ τους ή το σχόλιο τους. Αντικειμενικότητα, εξάλλου, στη δημοσιογραφία δεν υπάρχει, το παραδέχονται πλέον δημόσια ακόμη και τα διεθνή όργανά της.
Πρόκειται για συνειδητό εμπαιγμό των πολιτών, των τηλεθεατών, ακροατών, αναγνωστών. Συγκεκριμένοι σχολιαστές ενδύθηκαν το ρόλο του δημοσιογράφου όχι για να «βγάλουν ψωμί», αλλά μόνο και μόνο για να προπαγανδίσουν τις θέσεις και την ιδεολογία του κόμματος τους. Το έπραξαν με την προτροπή ή τη σύμφωνη γνώμη των ιδιοκτησιών των ΜΜΕ, που προσδοκούν οφέλη από τα κόμματα ή επιδιώκουν να ελέγχουν τις πολιτικές εξελίξεις. Ο διαγκωνισμός δημοσιογράφων στην πασαρέλα υποψηφιοτήτων για τα δυο πολιτικά κόμματα εξουσίας είναι αποκρουστικός συνολικά και όχι μόνο για τους ενσωματωμένους των «πρωινών καφέδων» σε ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ ή τους ενταγμένους σε μηχανισμούς προπαγάνδας. Δείχνει την κατάντια συνολικά της δημοσιογραφίας στα αστικά ΜΜΕ, που περιμένουν τη συνέχιση της λειτουργίας τους σαν αποκόμματα προπαγανδιστικών πολιτικών μηχανισμών.