Από τη Μ. Παπαχριστούδη
Μιλώντας υποθετικά και σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της χώρας μας ως τον Δεκέμβριο του 2020 η μετάδοση του ελεύθερου τηλεοπτικού σήματος θα συρρικνωθεί σε πολύ μικρότερο φάσμα. Ως τότε θα πρέπει να παραχωρηθεί στις εταιρείες τηλεπικοινωνίας που το περιμένουν στο μεταξύ πως και πως, το φάσμα των 700 MHz για την ανάπτυξη των νέων υπηρεσιών τους σε 5G. Η ΕΕΤΤ ως ρυθμιστική αρχή έχει αρχίσει ήδη τον διάλογο και παραχωρεί φάσμα για δοκιμαστική χρήση. Πάντα μιλώντας υποθετικά, η Ελλάδα έχει κάνει «άλματα», έκανε οργανισμό για δορυφόρο, πρωταγωνιστεί στις συναντήσεις των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατοχυρώνει φάσμα, συνομιλεί με τις όμορες χώρες για τον συντονισμό και μπλα, μπλα, μπλά.
Στην πραγματικότητα η τεχνολογική κατάσταση της ψηφιακής τηλεόρασης περιγράφεται με λίγες μόνο λέξεις.
Ολοκλήρωση της πρώτης ψηφιακής μετάβασης, λειτουργία πλέον δυο παρόχων δικτύου, του ιδιώτη της Digeaκαι του κρατικού, της ΕΡΤ. Τίποτε άλλο… Που είναι η μετάδοση σε Υψηλή ευκρίνεια; Που είναι οι συζητήσεις-διαβουλεύσεις- προβληματισμοί για το ποια τεχνολογικά πρότυπα θα ακολουθήσει η χώρα τα επόμενα χρόνια; Που είναι οι επενδύσεις για τη μετάβαση στο DVB-T2; Για να μην μιλήσουμε για τα πρότυπα HEVC, πολύ περισσότερο για τις συσκευές 4Κ. Κι όμως όλες αυτές οι τεχνολογικές εξελίξεις ακούστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν υπερβολικά τη 2ετία της μεγάλης κόντρας για τις τηλεοπτικές άδειες ανάμεσα σε ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών (ΕΙΤΗΣΕΕ-Digea) και της κυβέρνησης σε αναρίθμητα non paper.
Οι άδειες δόθηκαν, οι αντίπαλοι σιώπησαν. Σήμερα που η απαίτηση ψηφιακής μετάβασης έχει χτυπήσει την πόρτα, κανείς από τους αρμόδιους στην αγορά και το κράτος δεν έχει να πει οτιδήποτε και φυσικά κατά πάγια τακτική, ο ένας επιρρίπτει την ευθύνη στον άλλο.
Γιατί δεν υπάρχει ακόμη μετάδοση υψηλής ευκρίνειας για όλες τις τηλεοπτικές υπηρεσίες; Επειδή η πολιτεία δεν έχει εκδώσει τις αναγκαίες αποφάσεις για τα τεχνολογικά πρότυπα και δεν μπορούν να γίνουν επενδύσεις στον αέρα, είναι η απάντηση. Γιατί η ίδια η αγορά απαιτεί επιδότηση, είναι η αλήθεια. Και το αίτημα της-αν τεθεί επίσημα και με επιχειρήματα- είναι και εύλογο και δίκαιο. Οι δυο πάροχοι δικτύου θα είναι υποχρεωμένοι να προχωρήσουν άμεσα σε υψηλές κοστοβόρες επιδοτήσεις επειδή τα κράτη αποφάσισαν να δώσουν το φάσμα στις τηλεπικοινωνίες. Η κάλυψη του κόστους για αυτές τις επενδύσεις είναι ζήτημα που οφείλει να αντιμετωπίσει το κράτος. Προς το παρόν όμως όλα παραμένουν θολά και παρασκηνιακά.
Γεγονός είναι πως η δεύτερη ψηφιακή μετάβαση στην τηλεόραση που θα πρέπει για μια ακόμη φορά να ολοκληρωθεί σε χρόνο εξπρές διάρκειας ενάμιση έτους, θα στοιχίσει ακριβά. Και στους παρόχους δικτύου και στους πολίτες. Απαιτείται τεχνολογική αναβάθμιση σε όλο το φάσμα της εκπομπής σήματος και της τηλεοπτικής παραγωγής, απαιτούνται νέοι δέκτες ή αποκωδικοποιητές. Κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν έχει φροντίσει να ενημερώσει το κοινό για όλα αυτά τα προβλήματα. Κυρίως κανείς αρμόδιος δεν φροντίζει να προχωρήσει αυτή τη φορά με διαφανείς και δίκαιες διαδικασίες η μετακίνηση του ελεύθερου τηλεοπτικού σήματος σε μειωμένο φάσμα ώστε να μην υπάρξουν μεγάλα προβλήματα στο κοινό και τους πολίτες.
Ζητάμε πολλά; Αλλά τι να πει κάποιος όταν τέσσερα χρόνια μετά την ολοκλήρωση της ψηφιακής μετάβασης υπάρχουν ακόμη γκρίζες ζώνες για την ψηφιακή τηλεόραση. Όταν ακόμη δεν έχει εκδοθεί ο νέος ψηφιακός χάρτης παρά το γεγονός ότι οι πάροχοι δικτύου τον γνωρίζουν. Όταν γίνονται παρεμβάσεις χαριστικές για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει ο χάρτης συχνοτήτων του 2012 και να σταματήσουν οι δίκαιες διαμαρτυρίες περιφερειών ενόψει πολιτικών εκλογών.
Πηγή: Περιοδικό Ψηφιακή Τηλεόραση τεύχος Μαρτίου