«Γαλέρα» τα ΜΜΕ για φοιτητές εργαζόμενους
Πολύ συνηθισμένη, η πρακτική εργασία σε κάποιο ΜΜΕ χωρίς ουδεμία πληρωμή
Από τον Μιχάλη Ρόθο
Αυτήν την περίοδο εγκρίνονται οι πρακτικές, μέσω ΕΣΠΑ, για όλο το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Έτσι, πολλοί φοιτητές επιχειρούν να «πάρουν μία γεύση» του πώς θα είναι οι συνθήκες εργασίας, μετά το πτυχίο, ή προσπαθούν να διατηρήσουν τη θέση τους στη δουλειά μετά την πρακτική, για να βγάζουν τα προς το ζην.
Το καθεστώς της πρακτικής; Η γνωστή τακτική της ΕΕ, που αποκαλείται «μαθητεία».
Είναι απίστευτο το τι σκαρφίζεται το κράτος για να σε κάνει να δουλεύεις τσάμπα. Θεωρητικά, επειδή δεν έχεις πτυχίο, πρέπει να δουλέψεις με λιγοστά χρήματα, γιατί «πώς θα μάθεις τη δουλειά;». Ειδικά στον χώρο των ΜΜΕ, το επιχείρημα αυτό είναι αστείο από μόνο του, καθώς ένα μεγάλο κομμάτι των δημοσιογράφων δεν έχει πτυχίο, ή, αν έχει, δεν είναι απαραίτητα πτυχίο από σχολή ΜΜΕ.
Φυσικά, δεν υπάρχει ούτε ένα «μαγαζί» που να σου πει «εκτός από τα χρήματα του ΕΣΠΑ, θα σου δίνουμε κι εμείς ένα ποσό». Και γιατί να το πουν άλλωστε; Αφού έχουν την πλήρη νομιμότητα να σε προσλάβουν χωρίς να πληρώσουν ούτε δεκάρα!
Βέβαια, η πρακτική μέσω ΕΣΠΑ είναι η καλύτερη περίπτωση, γιατί, εν πάση περιπτώσει, κάποια στιγμή, θα πάρεις κάποια χρήματα. Πολύ συνηθισμένη είναι επίσης η πρακτική εργασία σε κάποιο ΜΜΕ, χωρίς ουδεμία πληρωμή, με την ελπίδα ότι, κάποια στιγμή, θα σε προσλάβουν και θα πληρωθείς. Στο Πριν μίλησαν για αυτήν τους την εμπειρία η Μαριλένα και ο Π.
Αρχικά, η Μαριλένα άρχισε να δουλεύει ως «πρακτικάρια» σε ένα σάιτ τον Μάρτιο, μέσω ενός οργανισμού εκμάθησης δημοσιογράφων. Της είπαν ότι θα δουλεύει για ένα εξάμηνο, μέχρι να τελειώσει η περίοδος «μαθητείας», πλήρως αμισθί.
Στην αρχή, της είχαν προτείνει να δουλεύει 8ωρο, υπό αυτές τις συνθήκες, αλλά έπειτα από διαπραγματεύσεις, κατέληξαν στο 4ωρο. Έπειτα από το εξάμηνο, θα συζητούσαν για χρήματα. Όταν ήρθε, λοιπόν, ο Σεπτέμβρης της ανακοίνωσαν ότι το εκθαμβωτικό πόσο του μισθού της θα ήταν 150 ευρώ. Και ντροπή της κιόλας που τόλμησε να ζητήσει χρήματα, θα πούμε εμείς. Εν τέλει, η Μαριλένα δούλεψε άλλον έναν μήνα σε εκείνο το σάιτ, λαμβάνοντας συνολικά για 7 μήνες εργασία αυτά τα 150 ευρώ. Σημαντικό είναι ότι, ταυτόχρονα με τη Μαριλένα, άλλα δύο παιδιά έκαναν την πρακτική τους στο ίδιο σάιτ. Επειδή οι ίδιοι δεν θέλησαν να διαπραγματευτούν μισθό και ωράριο, αυτούς τους 7 μήνες, δούλεψαν 8ωρο από την αρχή, για μηδέν ευρώ! Ίσως, ακόμα, να μην έχουν μάθει τι σημαίνει μισθός…
Έπειτα, ο Π. πήγε για πρακτική σε ένα αθλητικό σάιτ, με την πατροπαράδοτη μέθοδο στον χώρο των μίντια: είχε έναν γνωστό. Αυτός ο γνωστός, όμως, δεν ήταν το αφεντικό του, ώστε η μεταχείριση που θα λάμβανε να ήταν «ευνοϊκή». Ήταν απλά ένας εργαζόμενος. Έτσι το αφεντικό του, του είπε πως αρχικά θα δούλευε δοκιμαστικά για 4 ώρες την ημέρα, για τις δύο πρώτες εβδομάδες. Στη συνέχεια, του είπαν να δουλεύει 6-7 ώρες την ημέρα, με 1 ρεπό την εβδομάδα. Φυσικά αμισθί. Επίσης, ιδιαίτερα εξωφρενικό είναι το γεγονός ότι, όταν έγραφε μεγάλα κείμενα, δεν του επέτρεπαν καν να υπογράφει με το όνομά του, αλλά έβαζαν το όνομα ενός άλλου δημοσιογράφου.
Η δουλειά «στράβωσε», ωστόσο, όταν ο Π. τόλμησε να ζητήσει να πάρει ρεπό την Κυριακή, την πιο πολυάσχολη ημέρα, δηλαδή, για τον αθλητισμό. Αυτό ήταν αρκετό για να εκδιωχθεί με συνοπτικές διαδικασίες από το σάιτ ο νεαρός, καθώς θα υπήρχαν άπειροι άλλοι να τον αντικαταστήσουν και να δουλεύουν και Κυριακές.
Τέλος, στην προσπάθεια λύσης αυτού του προβλήματος, ο Π. υποστηρίζει ότι, ή θα πρέπει τα υπάρχοντα αφεντικά να πεθάνουν, ή οι δημοσιογράφοι να δημιουργούν εναλλακτικά μέσα, με ευέλικτα ωράρια, ελευθερία έκφρασης κ.α. Έκλεισα λέγοντάς του «μέχρι να τους “πεθάνουμε”, ας κάνουμε το δεύτερο»!Έτσι