Ανακοίνωση από την Πρωτοβουλία Δράσης προάσπισης Εργασιακών δικαιωμάτων απολυμένων εργαζομένων – ΔΟΛ
Στον ΔΟΛ και στην υπόθεση της εξαγοράς, χρησιμοποίησης και στην συνέχεια χρεοκοπίας και μεταβίβασής του το σύστημα λογάριασε “χωρίς τον ξενοδόχο” και την αποφασιστική δύναμη και στρατηγική των ανεξάρτητων εργαζόμενων της “Δράσης Προάσπισης Εργασιακών Δικαιωμάτων” και όσους μετέπειτα την ακολούθησαν.
Θεώρησαν ότι το παιχνίδι, όπως το είχαν προετοιμάσει και σχεδιάσει τράπεζες και κεφαλαιούχοι (πραγματικοί ή εικονικοί) θα είχε για αυτούς το απόλυτα αίσιο τέλος. Το συγκρότημα θα έπαιζε τον συστημικό του ρόλο ως κάτοχος ΜΜΕ που θα αναπαρήγαγαν την λογική των μνημονίων και της ενίσχυσης μόνο των τραπεζών ως απόλυτη ανάγκη, ενώ παράλληλα θα ανατρέπονταν υπέρ αυτών και εις βάρος του Δημοσίου και των εργαζομένων τα νόμιμα προνόμια ικανοποίησης.
Στην συνέχεια και με συνοπτικές διαδικασίες που φτιάχτηκαν για τέτοιους σκοπούς, θα υπήρχε εκποίηση με χαμηλό τίμημα σε κάποιον συστημικό ολιγάρχη, ώστε να εξακολουθήσει να ασκείται ο ίδιος ρόλος από τα ΜΜΕ του ομίλου. Την μερίδα του λέοντος από το όποιο τίμημα για την εξαγορά και πάλι υπολόγιζαν κατά τον σχεδιασμό τους. ότι θα το καρπώνονταν οι ίδιοι. Εχοντας τεράστια συστημική πολιτική ισχύ και επιρροές σε κάθε χώρο και έχοντας απονευρώσει το συνδικαλιστικό κίνημα με αρκετές από τις ενώσεις των εργαζομένων να κινούνται σε θολά νερά, πίστευαν ότι θα διεξάγουν έναν υγιεινό περίπατο χωρίς μάλιστα αντίπαλο.
Εμείς στην αντίπερα όχθη, αφού συγκροτήσαμε το ανεξάρτητο στρατόπεδό μας, αφήσαμε τον χώρο στον αντίπαλο για να θεωρήσει ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά ούτε πόλεμος, ούτε μάχη, ούτε αντίσταση. Εκμεταλλευτήκαμε την χαλαρότητα που σκόπιμα προκαλέσαμε και την δεδομένη απληστία και αδηφαγία τους.
Από ένα σημείο και μετά περάσαμε στην αντεπίθεση και τους έχουμε τρέψει σε άτακτη φυγή εκμεταλλευόμενοι στην στρατηγική μας τα εγγενή γνωρίσματά τους και τις αντιθέσεις που δημιουργούνται μεταξύ τους όταν κάποιος καλείται τελικά (και ανέλπιστα για αυτούς) να πληρώσει τον λογαριασμό. Η δικαιοσύνη σοφά σκεπτόμενη και βλέποντας τους τεράστιους συστημικούς τριγμούς που είναι δυνατόν να προκαλέσει η έκβαση του πολέμου αλλά και η προβολή του στον λαό, πήρε τις αποφάσεις που όφειλε, ώστε να σταματήσει κάπου εδώ ο πόλεμος με αποτέλεσμα που συμφέρει μάλλον όλους.
Οι τραπεζίτες και τα όργανά τους δεν εννοούν να το καταλάβουν, δεν προσέρχονται στην υπογραφή της “συνθήκης ειρήνης” και σχεδιάζουν αντεπίθεση εκθέτοντας και θυσιάζοντας αξιωματικούς και πύργους στην σκακιέρα αυτή και θεωρώντας ότι ο ανθρωπισμός των εργαζομένων θα τους κάνει “φιλάνθρωπους” έναντι των ανθρωποθυσιών τους, ότι οι εργαζόμενοι δεν θα προχωρήσουν στην ανάλωση ανθρώπων που χρησιμοποιούν οι αντίπαλοι. Τους το λέμε από τώρα, είναι πολύ γελασμένοι.
Οποιαδήποτε κίνηση, πλέον, που προσβάλει τα δικαιώματα των εργαζομένων θα απαντηθεί με την χρήση “καταστρεπτικών επιθετικών” όπλων, που οι εργαζόμενοι έχουμε στην φαρέτρα μας και με την σειρά και την ένταση που εμείς θα επιλέξουμε. Προειδοποιούμε τώρα και με την προειδοποίηση αυτή αποδεικνύουμε αλλά και εξαντλούμε τον ανθρωπισμό μας. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να καταλάβουν όλοι το πόσο έχουν εκτεθεί και πόσο θα εκτεθούν, ακόμα και πολύ περισσότερο, αν πράξουν το παραμικρό εναντίον των δικαίων μας και όσων μέχρι σήμερα μας αναγνωρίστηκαν.