Του Γ. ΛακόπουλουΑλλά με αυτή την αφορμή επανέρχονται ερωτήματα που σχετίζονται με τη μεγαλύτερη ανατροπή στα ελληνικά ΜΜΕ.
Τα ερωτήματα αποκτούν ιδιαίτερη αξία αν συσχετισθούν με τα εξής: Πρώτον το ιστορικό συγκρότημα Λαμπράκη πέρασε για πρώτη φορά στην ιστορία του στα χέρια επιχειρηματία που δεν είχε σχέση με τη Δημοκρατική Παράταξη και σταδιακά οι εφημερίδες του στρατεύθηκαν στην υποστήριξη της Δεξιάς και ειδικότερα της Οικογένειας Μητσοτάκη – ακόμη προβάλουν το ΠΑΣΟΚ, οδηγώντας το σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση;
Το δεύτερο είναι η παρουσία του ιδίου του Σταύρου Ψυχάρη στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ για τον «νέο φορέα». Συνδέονται και πώς αυτά τα δυο; Γιατί πήγε να ψηφίσει και τι ήθελε να δείξει, αν ήθελε κάτι; Για παρά τις δυσχέρειες στην κίνησή του έδωσε το «παρών» με μια διαδικασία που αφορά ένα χώρο στον οποίο είχε ο ίδιος τον πρώτο μιντιακό ρόλο μετά τους Λαμπράκηδες, ως τη στιγμή που αναγκάσθηκε να λειτουργεί με ενδιάμεσους και να επικοινωνεί μέσω τρίτων;
Ο ΔΟΛ πέρασε σε νέα φάση. Δεν είναι πια ΔΟΛ – οι δεσμοί με το παρελθόν κόπηκαν. Ο νέος ιδιοκτήτης θα κάνει ό,τι νομίζει για να πιάσουν τόπο τα λεφτά του. Δικαίωμά του – δεν είναι εκεί το πρόβλημα.
Πρώτα είναι ζήτημα ηθικής. Ο Ψυχάρης έφυγε, αλλά κάποιοι από όσους ο ίδιος στέγασε στον ΔΟΛ δεν βρήκαν δυο αράδες -αν μη τι άλλο, από τα δάνεια έπαιρναν το μισθό τους- δεν τον είδαν τη μέρα που πήγε να ψηφίσει – για ένα κόμμα το οποίο ο ίδιος «βάφτισε». Πάλι καλά που δεν θα πάνε και μάρτυρες κατηγορίας εναντίον του. Στο Δικαστήριο, γιατί αλλού έχουν πάει…
Αλλά είναι και ζήτημα ιστορικής αλήθειας για έναν εκδοτικό φορέα που σημάδεψε τη νεότερη ελληνική πραγματικότητα. Από τη συμπεριφορά του κρίνονταν πολλά στο πολιτικό πεδίο κατά καιρούς. Ποιοι ήθελαν και από πότε να μην είναι ο Ψυχάρης -που, αν μη τι άλλο, ήξερε του κώδικες του Λαμπράκη- αυτός που θα αποφασίζει;