Αλήθειες από την ΕΤΕΡ για το λουκέτο Μαρινάκη στον ΔΟΛ

Την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε η δεύτερη τριμερής συνάντηση μεταξύ των εμπλεκομένων σωματείων και του εκπροσώπου της ALTER EGO, παρουσία του γ.γ. του Υπουργείου Εργασίας κ. Ανδρέα Νεφελούδη. Το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης έχει ήδη γίνει γνωστό. Τίθενται όμως μια σειρά ζητημάτων που κανένα δημοσίευμα ή ανακοίνωση δεν ανέφερε.
Αρχικά διαπιστώνεται πως πρέπει άμεσα με νομοθετική παρέμβαση να προστατευθούν οι εργαζόμενοι από τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες όπως αυτές του ΒΗΜΑ FM, του MEGA channel και άλλων επιχειρήσεων του κλάδου. Κάποτε σε ανάλογες περιπτώσεις οι ιδιοκτήτες των μέσων έχαναν τουλάχιστον την επιχειρηματική τους δραστηριότητα, ασχέτως τι γινόταν με τους απλήρωτους εργαζόμενους που άφηναν πίσω.

Αντιθέτως σήμερα έχουμε να κάνουμε με επιχειρηματίες με μεγάλη οικονομική άνεση και συγχρόνως πολυσχιδή και ενεργή ενασχόληση με τον κλάδο μας οι οποίοι αφήνουν οικογένειες στο δρόμο και δεν ανοίγει μύτη. Αν θέλει ή δεν θέλει κάποιος να συνεχίσει τη λειτουργία μίας ανωνύμου εταιρίας είναι δικαίωμά του, όμως πρέπει να πληρώσει τούς εργαζόμενους άσχετα πως την απέκτησε. Είναι τουλάχιστον προκλητικό και υποκριτικό να πετιούνται εργαζόμενοι στο δρόμο χωρίς πάρουν τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις τους και η ιδιοκτησία να σφυρίζει αδιάφορη. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που στηλιτεύει η Ένωσή μας τον κ. Μαρινάκη. Άλλωστε τελευταία τα αρνητικά δημοσιεύματα για τις επιχειρηματικές επιλογές του αποτελούν δυστυχώς καθημερινότητα, ενώ όλα τα άλλα πού διατείνεται ο εκπρόσωπός του είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».

Συγχρόνως κλείνει, υποτίθεται, ένα μέσο ενημέρωσης, άρα σύμφωνα με τους απανταχού «υπερασπιστές της ελευθερίας της ενημέρωσης» συγκεκριμένων πολιτικών αποχρώσεων και ιδεολογικών προελεύσεων γινόμαστε Βενεζουέλα, Β. Κορέα κτλ., παρά ταύτα άπαντες σιωπούν. Εάν βέβαια είχε αποκτήσει άλλος επιχειρηματίας τον ΒΗΜΑ FM, και έκανε ό,τι ο κ. Μαρινάκης, τώρα θα ήταν λαλίστατοι. Όμως φαίνεται πως η «διαπλοκή» του ΣΥΡΙΖΑ κερδήθηκε…

Τέλος να αναφερθούμε λίγο, όσο άλλωστε τους αξίζει, σε περίεργες στάσεις υποτιθέμενων «συναδέλφων» (μετά το πέρας αυτής της διαδικασίας θα αναφερθούμε ονομαστικά και χρονολογικά για όλους και για όλα τα γεγονότα που οδήγησαν τον ιστορικό σταθμό να σβήσει!). Κάποιοι εμφανίζονται, στις προαναφερθείσες συναντήσεις, αγκαζέ με τους εργοδότες και φεύγουν με τον ίδιο τρόπο! Στη διάρκεια δε των συζητήσεων ανοίγουν το στόμα τους για να εκφράσουν μόνο διχαστικές ανοησίες στις οποίες και ειδικεύονται. Τους λυπόμαστε και τους λέμε πως ο λαός μας, που καθημερινά βρίζουν, λέει σοφά πως … τη ρουφιανιά πολλοί αγάπησαν, τον ρουφιάνο όμως κανείς!