Δεν νομίζω ότι έχουν πάρει είδηση ο λαός, οι πολίτες, η κοινή γνώμη, ο κόσμος το γεγονός ότι 4-5 δημοσιογράφοι άρχισαν απεργία πείνας για το ασφαλιστικό τους ταμείο υγείας, τον ΕΔΟΕΑΠ. Και όσοι, εκτός επαγγέλματος, έχουν για αυτό ενημερωθεί, κυρίως μέσω των Κοινωνικών Δικτύων και του μεγάλου καφενέ του facebook, το καλύτερο που έχουν να πουν είναι «κουράγιο», συνήθως ωστόσο σχολιάζουν «καλά να πάθετε».
Άσχετα αν ο κλάδος των ΜΜΕ έζησε στο πετσί του τα μνημόνια πολύ νωρίτερα από ότι η ελληνική κοινωνία. Άσχετα αν ο κλάδος των ΜΜΕ καταγράφει την 8ετία των μνημονίων την απώλεια περισσότερων από δέκα χιλιάδες θέσεις εργασίας, τουλάχιστον έξι λουκέτα εφημερίδων και ηλεκτρονικών Μέσων. Άσχετα αν το ίδιο διάστημα έχουν καταργηθεί οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και το χειρότερο, η πλειοψηφία των νυν εργαζομένων πληρώνονται έναντι μισθού και κάτω των 500 ευρώ.
Ήρθε η ώρα η κυβέρνηση των μνημονίων- τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ- να δώσει τέλος και στο ταμείο υγείας, ένα ταμείο που κατακτήθηκε με αγώνες ετών. Και η κοινωνία το επιβραβεύει. Φυσικά. Φταίει η κοινωνία; Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ έχοντας βιώσει στο πετσί τους όλα τα παραπάνω απαντούν μόνοι τους πως «όχι».
Γιατί την ίδια ώρα κυριαρχεί, άφησαν και οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ με καθοδηγητή τα ίδια τους τα σωματεία και τις συνδικαλιστικές ενώσεις, να κυριαρχεί, η εταιρική δημοσιογραφία. Οι εταιρικοί δημοσιογράφοι ανθούν και μονοπωλούν την ενημέρωση χωρίς καμία απολύτως επαγγελματική αντίσταση και αντίδραση. Ένα δελτίο Τύπου εταιρείας, όπως π.χ της Eldorado, της Lamda Development, της Artume όχι μόνο γίνεται «ρεπορτάζ» και «θέμα» στα κυρίαρχα ΜΜΕ αλλά παράγει κατά συνεννόηση με πολιτικά στελέχη όλων των βουλευτικών κομμάτων, μείζον πολιτικό ζήτημα. Γύρω από το οποίο κινείται η ειδησεογραφία των ΜΜΕ.
Ο εταιρικός δημοσιογράφος, άσχετα πλέον αν «τα παίρνει» από την εταιρεία (που σίγουρα δεν τα παίρνει), ανυψώνεται και γίνεται πετυχημένος στο σύστημα της ενημέρωσης και της νυν διαπλοκής. Χωρίς ο συνάδελφος του, ο αρχισυντάκτης του, ο διπλανός του που ίσως δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του ή να πληρώσει το νοίκι, να αντιδράσει. Πριν ο κλάδος των δημοσιογράφων χάσει το ταμείο του, είχε αφήσει να χαθεί η αξιοπρέπεια του, ο επαγγελματισμός του, οι ικανότητες του, η δύναμη της εργασίας του. Κι αυτό το πληρώνει τώρα.
Από τη στήλη του ΠΡΙΝ “Πίσω από τις κάμερες”