Από την Πόπη Χριστοδουλίδου
Τα είδα όλα από μέσα με τα δύο χρόνια, που ήμουν στο Πρωτοβάθμιο. Ο συνδικαλισμός δεν είναι ούτε για τουρίστες, ούτε για περαστικούς, που εμφανίζονται στις εκλογές σαν κουρασμένοι από το ανύπαρκτο έργο τους, το οποίο θέλουν τάχα να συνεχίσουν.
Είναι για ανθρώπους με διάθεση για προσφορά. Ανθρώπους, που θέλουν, αλλά και μπορούν!
Με βάση την εμπειρία μου αυτή, προτείνω υπεύθυνα σε όσους με εμπιστεύονται:
Για το Πρωτοβάθμιο:
Tον Γιάννη Αποστολόπουλο. Έχει διατελέσει πρόεδρος του ΠΠΣ και μέλος της Επιτροπής Διαφάνειας και Δεοντολογίας. Χωρίς εξαρτήσεις και σκοπιμότητες έχει πάντα το δικό του καθαρό λόγο. Με τις νομικές γνώσεις του και την εμπειρία του σηκώνει το μεγάλο βάρος και ο κύριος όγκος των αποφάσεων έχει τη δική του σφραγίδα..
Την Ελένη Ανδριανού. Με την μαχητική της παρουσία σε θέματα δεοντολογίας παρεμβαίνει αποφασιστικά σε πολλά ζητήματα. και στηρίζει αμετακίνητα το δίκιο και τη νομιμότητα. Ανάλογες οι θέσεις της και στη εκπομπή της στην ΕΡΤ ΟPEN.
Για το Δευτεροβάθμιο:
Την Ελένη Τράϊου . Σκληρό καρύδι, που δεν μασάει στις μεθοδεύσεις και τα παιχνίδια. Ήταν στην περασμένη θητεία πρόεδρος του ΔΠΣ, αλλά και παλαιότερα επανειλημμένα πρόεδρος του ΠΠΣ. Υπερασπίζεται τη δεοντολογία και την τήρηση του Καταστατικού.
Τον Λάμπρο Παπαξενάκη. Βρεθήκαμε πολλές φορές μαζί σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Ένας συνεπής αγωνιστής με ξεκάθαρες θέσεις στην τήρηση των κανόνων δεοντολογίας, αλλά και ευρύτερα σε κοινωνικά θέματα. Με μαχητική παρουσία στις Γενικές Συνελεύσεις αλλά και μέσα από το διαδίκτυο.