Του Στέλιου Νικητόπουλου στον κυριακάτικο ΠΡΙΝ
Δύο χρόνια πέρασαν μετά την τυπική επαναλειτουργία της ΕΡΤ ή, για την ακρίβεια, δύο χρόνια μετά τη μετονομασία της ΝΕΡΙΤ σε ΕΡΤ, κι εμείς οι εργαζόμενοι, αυτοί που μείναμε στα κτίρια μαζί με την αλληλέγγυα κοινωνία στον αγώνα ενάντια στο «μαύρο», ποτέ δεν κάναμε όλοι μαζί έναν απολογισμό. Η εξήγηση είναι απλή και έχει να κάνει με τις διαφορετικές αντιλήψεις που υπήρχαν και σε αυτόν τον αγώνα. Η μία αντίληψη ήταν αυτή της υπεράσπισης της εργατικής αυτοδιαχείρισης για μια κοινωνική ΕΡΤ και η άλλη αντίληψη ήταν αυτή της ανάθεσης με πρόδηλη την αδυναμία να δώσει κοινωνικά χαρακτηριστικά σε έναν εργατικό αγώνα, που δεν ήταν όμως μόνο εργατικός.
Η κοινωνία και τα κινήματα μας στήριξαν με όραμα να έχουν βήμα σε μια κοινωνική ραδιοτηλεόραση και όχι απλά για να ξαναβρούμε τη δουλειά μας. Έτσι, η τυπική επαναλειτουργία της ΕΡΤ μάς βρήκε διασπασμένους ενώ η κυβέρνηση είχε ήδη δρομολογήσει τα σχέδιά της για ολική επαναφορά στο κακό συστημικό παρελθόν της ΕΡΤ σαν να μη συνέβη τίποτα δύο ολόκληρα χρόνια, κατά τα οποία έγινε πραγματικότητα η πρωτοφανής στα παγκόσμια χρονικά ελεύθερη κοινωνική ραδιοτηλεόραση στα χέρια εργαζομένων και κοινωνίας.
Όταν ψηφίστηκε ο νόμος της μετονομασίας της ΝΕΡΙΤ σε ΕΡΤ που έριχνε στον κάλαθο των αχρήστων την εργατική και κοινωνική αυτοδιαχείριση, τα κοινωνικά κινήματα δεν ήταν έτοιμα να ακούσουν τις φωνές μας εναντίον αυτού του νόμου και να υποστηρίξουν με διάθεση για σύγκρουση την κοινωνική ενημέρωση της ελεύθερης ΕΡΤ. Κι αυτό γιατί το κίνημα ήταν κατακερματισμένο, χωρίς κοινό πολιτικό πρόταγμα και με τον ΣΥΡΙΖΑ να παίζει παντού διασπαστικό και διαλυτικό ρόλο.
Ποιο όμως είναι αυτό το πρόταγμα που θα μπορούσε να ενώσει τα κινήματα, να τα κάνει πιο δυνατά ώστε να μην αφήσουν να τα ποδηγετήσει κανενός ο τυχοδιωκτισμός, να μην τα εκμεταλλευτεί κανένας ΣΥΡΙΖΑ; Κατά την άποψή μου, αυτό το πρόταγμα είναι το αντικαπιταλιστικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίζεται ως κυβέρνηση τον καπιταλισμό, είναι ο διαχειριστής των υποθέσεων της κυρίαρχης τάξης και θέτει και την ΕΡΤ στην υπηρεσία των συμφερόντων της. Η ΕΡΤ όμως ανήκει στην κοινωνία, πηγή της αυτονομίας μας στην ΕΡΤ θα έπρεπε να είναι το ανταποδοτικό τέλος, τα χρήματα που διαθέτει η κοινωνία για να ακούγεται η δική της φωνή και όχι της ολιγαρχίας, των κυβερνήσεων και των πολυεθνικών.
Μια ΕΡΤ χωρίς διαφημίσεις, ή με τον απολυμένο της Κόκα Κόλα θα είσαι, όπως επιτάσσει ο κοινωνικός σου ρόλος ή με την πολυεθνική που διαφημίζεις. Και με τους δύο δεν γίνεται. Ή θα είσαι με τον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, για γη, αέρα, νερό και ελευθερία ή με την Eldorado. Και με τους δύο δεν γίνεται. Ή θα είσαι με τον αγώνα των εργατών της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ ή με τον καπιταλισμό. Και με τους δύο δεν γίνεται. Ο τυχοδιωκτισμός του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε έδαφος σε ένα κίνημα που δεν είχε συνεκτικά χαρακτηριστικά καθώς το «αντιμνημονιακό» δεν αρκούσε. Μόνο ένα ενωμένο κίνημα με πολιτική αντικαπιταλιστική πρόταση μπορεί να σταθεί εμπόδιο στα σχέδια της κυρίαρχης τάξης και των πολιτικών υπηρετών της. Χωρίς όμως εκπτώσεις χάριν της ενότητας. Αυτή τη φορά δεν θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Ούτε στην ΕΡΤ, ούτε στις Σκουριές, ούτε πουθενά.