Το κομμάτι “Τα αποκαλυπτήρια της διαπλοκής” αναρτήθηκε στις 4 Γενάρη 2012 στην ιστοσελίδα themediaproject του thepressproject, ως σχόλιο της τότε οξείας αντιπαράθεσης ανάμεσα στο Μαξίμου και τον ΔΟΛ. Ένοικος του Μαξίμου τότε ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ενώ ο ΔΟΛ προωθούσε τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Η σημερινή κατάσταση στον ΔΟΛ δεν ήρθε ξαφνικά, έχει πλούσια και ενδιαφέρουσα προϊστορία, ειδικά τα τελευταία χρόνια, από εκσυγχρονισμού και μετά, ιδιαίτερα διαπλεκόμενη, με πολύ χρήμα, πολύ παρασκήνιο και πολλά πρόσωπα. Ας θυμηθούμε το 2012:
Στο τεταμένο κλίμα του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ ο Γ.Παπανδρέου έσκασε τη βόμβα. Κατήγγειλε τους μιντιάρχες ως πυλώνες του “πελατειακού, αντιπαραγωγικού και κομπραρόδικου συστήματος” και κατονόμασε τον Σταύρο Ψυχάρη. Διηγούμενος τη γνωστή στο ρεπορτάζ media ιστορία της αίτησης δανείου προς την Εθνική Τράπεζα. Την οποία ιστορία πρόσφερε ως εξήγηση για την αποτυχία του τραπεζικού deal μεταξύ Εθνικής και Alpha.
Το “παραμύθι” της διαπλοκής θα έκανε κοιλιά αν δεν λέγαμε πως ο ΔΟΛ βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση, αναζητά επενδυτή αιμοδότη, ζητά δάνεια. Και φυσικά συνεχίζει να μετέχει στο κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό στήνοντας και ξεστήνοντας παρτίδες για συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα τα οποία και προωθεί.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναφέρεται στο σύστημα media. Αυτό που μονίμως ξεχνά να πει είναι για τους στενούς δεσμούς της πολιτικής σκηνής και του κρατικού μηχανισμού με αυτά. Κι αυτό το θύμισε ο ίδιος ο Σταύρος Ψυχάρης.
Λογικό να επιβεβαιώσει την αίτηση δανείου. Λογικό επίσης να “καρφώσει” το μέγαρο Μαξίμου ότι έβαλε βέτο στην έγκριση του δανείου: ” Η Εθνική είπε όχι επισήμως. Ανεπισήμως μας είπαν ότι δεν το ενέκρινε το Μαξίμου”, γράφει ο πρόεδρος του ΔΟΛ στην απάντηση του. Και αυτός αποκρύπτει τους στενούς δεσμούς του εκδοτικού περιβάλλοντος με πρόσωπα και καταστάσεις.
Και με την τελευταία του φράση οτα λέει όλα: “Ο υπό αποχώρηση πρόεδρος του ΠαΣοΚ παρακαλείται να δηλώσει υπό ποιες συνθήκες συναντηθήκαμε τελευταία φορά στο Μέγαρο Μαξίμου και γιατί ζητήθηκε να πάμε από την πίσω πόρτα του κτιρίου. Και ποιος ζήτησε κάτι από τον άλλο!».
Σαφείς υπαινιγμοί που όμως δεν πρέπει να αποκαλυφθούν δημόσια για τι τελικά διαμείφθηκε σε αυτή την κρυφή συνάντηση στο Μαξίμου, ποιές ήταν οι “κρίσιμες” (υπονοείται) συνθήκες, τι ζητήθηκε και έναντι τίνος.
Το μήνυμα ωστόσο είναι σαφές. Όποιος πέσει στη μέση της σκηνής προκαλεί κορύφωση του δράματος και όχι το τέλος του.
Ματίνα Παπαχριστούδη