ΣτΕ και τηλεοπτικές άδειες, ας νικήσει ο …καλύτερος

Από τη Δέσποινα Κουτσούμπα στη σελίδα της στο fb

Μικρή συμβολή στην υπόθεση “τηλεοπτικές άδειες” -για μας τους μη νομικούς (που δεν μπορούμε και να επηρεάσουμε την απόφαση του ΣτΕ, οπότε γράφουμε ελεύθερα -χιούμορ είναι αυτό δήθεν)

Νομικός δεν είμαι, αλλά το άρθρο 15 του Συντάγματος το βρίσκεις και με ένα απλό google search. Ιδού λοιπόν:
‘Αρθρο 15: (Κινηματογράφος, φωνογραφία, ραδιοφωνία, τηλεόραση)
(…) **2. Η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του Κράτους. O έλεγχος και η επιβολή των διοικητικών κυρώσεων υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης που είναι ανεξάρτητη αρχή, όπως νόμος ορίζει. O άμεσος έλεγχος του Κράτους, που λαμβάνει και τη μορφή του καθεστώτος της προηγούμενης άδειας, έχει ως σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της Χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας.”

Από το παραπάνω απόσπασμα καταλαβαίνουμε τα εξής:

-Ότι το καθεστώς μη αδειοδότησης επί χρόνια των καναλιών από το δημόσιο (όπως ήταν υποχρέωσή του από το Σύνταγμα), ήταν αντισυνταγματικό.
-Ότι ο νόμος Παππά που παίρνει την αρμοδιότητα αδειοδότησης από το ΕΣΡ και την δίνει στον υπουργό, είναι κι αυτός κάργα αντισυνταγματικός.

Ο μόνος λόγος να μην κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος είναι (κι αυτό έχει πει και ο εισηγητής του ΣτΕ) ότι, αφού δεν υπήρχε και δεν συγκροτούνταν ΕΣΡ (που θέλει τα 4/5 της Βουλής, άρα συναίνεση, και η ΝΔ δήλωσε ότι δεν θα συναινέσει ανεξαρτήτως σύνθεσης -πανέξυπνοι κι αυτοί, αν κριθεί ο νόμος συνταγματικός κυρίως σε αυτό θα οφείλεται!) τότε λόγω ανωτέρας βίας (περίπου το λέω) μπορεί η κυβέρνηση να παρέμβει και να ρυθμίσει την αδειοδότηση -που αυτό είναι η ουσία της συνταγματικής διάταξης, να υπάρχει αδειοδότηση.

Ως εδώ καλά; Ναι, και ας νικήσει η καλύτερη νομική επιχειρηματολογία (ή, για να είμαστε πιο ακριβείς: όποιος έχει πιάσει τους περισσότερους δικαστές, ή όποιος έχει εκβιάσει πιο αποτελεσματικά ή όποιος έχει τα περισσότερα να δώσει. Μιλάμε για το ΣτΕ που έβγαλε συνταγματικό το μαύρο στην ΕΡΤ. Και το Μνημόνιο. Και τις περικοπές, εκτός από αυτές των δικαστικών…)
Όμως, για να ξέρουμε και τι μας γίνεται, αυτό δεν ισχύει. Και δεν ισχύει γιατί ο Νίκος Παππάς δεν ήθελε να “ρυθμίσει” το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και να δώσει νόμιμες άδειες. Ήθελε να το ελέγξει. Και χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να το ελέγξει -που είναι άλλο από το να το ρυθμίσει.

Ο Νίκος Παππάς είχε ΕΣΡ με νόμιμη σύνθεση (με 4 από τα 7 μέλη, βέβαια), στο οποίο μπορούσε να παρατείνει τη θητεία στο βαθμό που δεν μπορούσε να συγκροτήσει νέο, όμως δεν το επέλεξε, γιατί δεν ήταν της αρεσκείας του η σύνθεσή του (και ήθελε να έχει το ΕΣΡ τα μέλη που είχε συνεννοηθεί με το καραμανλικό μπλοκ ότι θα ψήφιζε και η ΝΔ, αυτό όμως χάλασε μετά λόγω μάχης διαδοχής στη ΝΔ). Θα θυμάστε το καλοκαίρι του 2015 που σηκώθηκε ένας θόρυβος με αφορμή τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τη μαμά της, Λίνα Αλεξίου. Η ουσία της υπόθεσης δεν αφορούσε τη μαμά της Ζωής, αλλά ψιλά γράμματα, σε όλους έχει μείνει το θέμα της σχέσης μαμάς-κόρης. Η Λίνα Αλεξίου ήταν διορισμένη από την προηγούμενη σύνθεση ΕΣΡ, από προηγούμενη Βουλή, και μετά τις παραιτήσεις έμενε προσωρινός πρόεδρος του ΕΣΡ στη σύνθεση με τα 4 (από τα 7 μέλη). Ο Νίκος Παππάς προτίμησε να τους παύσει, γιατί ήθελε ΜΟΝΟ να βάλει αυτούς που θα έκαναν ότι τους πει (για το ήθος του ανδρός, ας μη συζητήσουμε καλύτερα, δείτε τον Διευθυντή του και θα καταλάβετε). Έτσι φτάσαμε στο νόμο Παππά, που έδινε όλες τις εξουσίες στον υπουργό. Κι εκεί ξεδίπλωσε όλο του το “ταλέντο”. Από το “όποιος πληρώσει παραπάνω”, στο θέαμα των ολιγαρχών κλεισμένων 3 μέρες σε ένα κτίριο (και καλά εξευτελισμός, αλλά όπως λέγαμε και τότε, στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό…), στον ανοιχτό κυβερνητικό εκβιασμό σε δικαστή του ΣτΕ με δημοσιοποίηση ροζ email. Κι όλα αυτά, υπό το μανδύα “μα δεν είναι σημαντικό να κάνουμε την αδειοδότηση; Είστε με τους καναλάρχες;”

Επειδή οι απαντήσεις είναι καλύτερο να είναι από το χώρο της πράξης, απαντώ: όχι, δεν είμαστε με τους καναλάρχες, δεν ήμασταν ποτέ. Αλλά ξέρουμε ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Και τα μέσα που διέρχεται ο Νίκος Παππάς τα χουμε δει να εφαρμόζονται επί του πρακτέου στην περίπτωση της ΕΡΤ.
Ας τα πω λοιπόν μετά από τόσον καιρό: Και τότε “ήταν επιτακτική ανάγκη να ανοίξει η ΕΡΤ”. Και τότε ελάχιστοι προσέξαμε την μικρή λεπτομέρεια του νόμου της ΕΡΤ, που έδινε στον υπουργό (και πάλι) αποκλειστική αρμοδιότητα να αποφασίσει για το Διευθύνοντα και τον Πρόεδρο της ΕΡΤ -και στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής έδινε μόνο συμβουλευτικό ρόλο! Όταν μίλησα με εργαζόμενους της ΕΡΤ τότε για το θέμα αυτό, η απάντηση ήταν ότι τους έχει πει ο Παππάς ποια πρόσωπα θα βάλει σε αυτές τις θέσεις και είναι ΟΚ. Κι ότι υπάρχει βιασύνη να ανοίξει η ΕΡΤ, οπότε δεν πειράζει, είναι έκτακτη ρύθμιση που θα ισχύσει άπαξ. Βέβαια, οι νόμοι που ψηφίζονται δεν λειτουργούν άπαξ, αλλά ποιος να ακούσει τότε -ποιος δίνει σημασία στα θεσμικά άλλωστε;
Ο Νίκος Παππάς δεν ήθελε να “ανοίξει” την ΕΡΤ, ήθελε να ελέγχει πλήρως την ΕΡΤ. Μόλις λοιπόν ψηφίστηκε η διάταξη που του δινε απόλυτη αρμοδιότητα, τα πρόσωπα που ως τότε παρουσίαζε για άλλοθι εξαφανίστηκαν από το τραπέζι και εμφανίστηκε ο… Λάμπης Ταγματάρχης. Προς έκπληξη και οργή όλων τότε. Όλων γιατί; Οι ίδιοι οι βουλευτές που είχαν δώσει αποκλειστική αρμοδιότητα στον υπουργό να αποφασίσει μόνος του (ψηφίζοντας τον νόμο ως είχε -σημειωτέον και η Ζωή Κωνσταντοπούλου μέσα σε αυτούς), μετά “έπεφταν από τα σύννεφα”. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ “έπεφταν από τα σύννεφα”. Ενάμιση χρόνο μετά, ακόμη και ο Καπάκος (που είναι ΣΥΡΙΖΑ!) απομακρύνεται από τη Διεύθυνση Ειδήσεων γιατί δεν αρέσει στον Λάμπη. Και πάλι όλοι “πέφτουν από τα σύννεφα”…

Ενάμιση χρόνο μετά, με την ΕΡΤ που βλέπετε να υπάρχει, και μάλιστα μετά από τον αγώνα που όλοι κάναμε για να ξανανοίξει, θα θέλατε να το ξανασκεφτείτε αν έπρεπε να υποβαθμίσουμε το “πώς θα ανοίξει” μπροστά στο “να ανοίξει”, δίνοντας πάτημα στον Νίκο Παππά; Μήπως να ξανασκεφτούμε ότι όταν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ο σκοπός μπορεί να μην είναι αυτός που νομίζετε;
Ε, το ίδιο ισχύει και με την αδειοδότηση των καναλιών: ο σκοπός του Νίκου Παππά και της κυβέρνησης δεν είναι αυτός που νομίζετε. Στόχος της κυβέρνησης και με την ΕΡΤ και με τα κανάλια ήταν να κάνει ό,τι και οι προηγούμενοι: να φτιάξει ένα τηλεοπτικό τοπίο που θα την στηρίξει, αφού ξέρει ότι πλέον δεν θα μπορεί να στηρίζεται στον λαό. Όλο αυτό επικοινωνιακά διανθίστηκε με πολλά “τερτίπια” και “αγωνιστικά εύσημα”. Όλα είναι αφρός, όπως αφρός ήταν και η ευφορία για το άνοιγμα της ΕΡΤ. Γι΄αυτό σας λέω: να δίνετε σημασία στα “θεσμικά”: οι νόμοι είναι αυτοί που λένε τι θέλει να κάνει η κυβέρνηση, και όχι οι δηλώσεις των υπουργών στις εφημερίδες…

Να μην ξεχάσω: έχω απόλυτη επίγνωση πως ό,τι γίνει με το ΣτΕ τώρα θα χρησιμοποιηθεί από όσους μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν καλοβλέπουν τον Νίκο Παππά. Και δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Γιατί η μάχη γίνεται μόνο για την καρέκλα, κι όχι για κάποια άλλη πολιτική, άρα δεν μας αφορά. Όσο κι αν παρουσιαστεί ο Νίκος Παππάς ως “διωχθείς” από τα κανάλια, ή ως “μαύρο πρόβατο” των 53+, η πολιτική αυτή δεν είναι προσωπική του Νίκου Παππά, είναι όλου του ΣΥΡΙΖΑ και ο σανός αλλού. Η πραγματικότητα είναι ότι φτιάξαν μια κατάσταση που για όλους εμάς είναι not win – not win situation. Ό,τι απόφαση κι αν βγάλει το ΣτΕ, δεν θα είναι για καλό κανενός από την κοινωνική πλειοψηφία. Γιατί αυτοί που τσακώνονται τώρα, είναι μαζί απέναντί μας, απέναντι στα δικαιώματά μας. Και γιατί το ποδοπάτημα της δημοκρατίας, είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά, δεν έχει κανένα μα κανένα θετικό στοιχείο.

Κατόπιν των παραπάνω, ας νικήσει ο “καλύτερος”. Εμείς θα είμαστε απέναντί του, ούτως ή άλλως.