Από τη Μ.Παπαχριστούδη
Θα είμαστε ευτυχείς αν στο παραπάνω ερώτημα που θέτει το περιοδικό μας θα είχαμε και την απάντηση ή έστω κάποιες πληροφορίες ή αισιόδοξες εκτιμήσεις. Παρόλο που σχεδόν όλες οι χώρες του Νότου της Ευρώπης διαθέτουν εδώ και δεκαετίας τη free to air και free to view τηλεόραση, στην Ελλάδα οι αρμόδιοι φορείς φαίνεται να αγνοούν παντελώς το θέμα, καθώς και τις δυνατότητες που παρέχονται μέσω αυτής της μορφής εκπομπής των τηλεοπτικών σταθμών. Δυνατότητες πολιτικές για την ίδια την πολιτική της χώρας, επιχειρηματικές και φυσικά προβολή της ίδιας της Ελλάδας για παράδειγμα για τον τουρισμό.
Κι όμως η χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια έχει επιλέξει ως μονόδρομο μόνο την ανάπτυξη της επίγειας τηλεόρασης μέσω πομπών και gap fillers, αγνοώντας τη δορυφορική λήψη.
Κάποιες προσπάθειες που είχαν γίνει στο παρελθόν, θυμόμαστε ενδεικτικά έναν υπουργό της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή που είχε κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις για τη δορυφορική διασύνδεση της χώρας στη Θράκη, έμειναν στο χαρτί των επίσημων ομιλιών.
Κι όμως η δορυφορική επιλογή θα ήταν μια άμεση και όχι τόσο δαπανηρή λύση για την πλήρη κάλυψης της Ελλάδας με ψηφιακό σήμα, αντί για το δαπανηρό σύστημα των gap fillers. Συνέχεια φαίνεται να ξεχνούν ή να μη θέλουν να θυμούνται οι αρμόδιοι ότι για καλυφθεί πλήρως η Ελλάδα με ψηφιακό σήμα τηλεόρασης απαιτούνται περί του 1.000 με 1.200 gap fillers. Η επιλογή για τη δημιουργία μιας free to view πλατφόρμας για την Ελλάδα θα έλυνε πολλά τεχνικά ζητήματα, παραμένει ωστόσο απαγορευμένο θέμα προς συζήτηση. Αν και στο νυν υπουργείο Μεταφορών έχουν συζητηθεί παρόμοια σενάρια, φαίνεται σαν να περιμένουν κάποιον επιχειρηματία να ανακαινίσει το θέμα. Κι όμως η ενεργοποίηση προγραμμάτων της Ψηφιακής Σύγκλισης θα έλυνε το ζήτημα προς όφελος της χώρας, και ειδικότερα θα αντιμετώπιζε τα μεγάλα προβλήματα της ακριτικής χώρας.
Η δημιουργία επίσης πακέτων free to air με τηλεοπτικούς σταθμούς από την Ελλάδα με κωδικοποιημένα τα προγράμματα που σχετίζονται με πνευματικά δικαιώματα, θα έστελνε τη γλώσσα της χώρας και την εικόνα της σε όλη την Ευρώπη, ανέξοδα.
Μόλις πρόσφατα διαβάσαμε την είδηση πως αυξήθηκε τα δυο τελευταία χρόνια ο αριθμός των ελεύθερων και χωρίς καμία κωδικοποίηση (FTA) των δορυφορικών καναλιών στον Αραβικό κόσμο, φθάνοντας πλέον τα 854. Τα κανάλια μεταφέρονται από 4 δορυφόρους, τους Arabsat, Nilesat, Noorsat και Yahlive. Αυτό που δεν λέει η έρευνα της Arab Advisors Group για τη «δορυφορική τηλεόραση στον Αραβικό κόσμο για το 2016» , είναι η πολιτική σκοπιμότητα αυτής της αύξησης. Γιατί είναι γνωστό για παράδειγμα πως οι μεγάλες εταιρείες πνευματικών δικαιωμάτων των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν συμφωνήσει να παρέχουν το εμπορικό τους πρόγραμμα, δημοφιλείς σειρές και ταινίες, χωρίς δικαιώματα για μετάδοση τους σε τηλεοπτικά κανάλια προς τον αραβόφωνο κόσμο! Η πολιτική σκοπιμότητα της απόφασης αυτής είναι φανερή, η ελεύθερη μετάδοση τους σχετίζεται άμεσα με τον παγκόσμιο πόλεμο της προπαγάνδας μέσω της τηλεόρασης και της μαζικής ψυχαγωγίας.
Το παραπάνω γεγονός επισημαίνεται ως ενισχυτικό της σημασίας που έχει η δορυφορική εκπομπή για κάθε χώρα. Και δεν είναι τυχαίο πως με εξαίρεση τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης όπου είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη η καλωδιακή τηλεόραση, όλες οι άλλες διαθέτουν πλατφόρμες free to air και free to view. Με πρωτοβουλία καταρχήν των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών και τη σαφή υποστήριξη των κυβερνήσεων τους. Στην Ελλάδα ως συνήθως για τους αρμόδιους κάτι τέτοια σημαντικά ζητήματα αποτελούν λεπτομερείς τεχνικής φύσεως. Δυστυχώς…
ΨΗΦΙΑΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, τεύχος 96, editorial