Ο Δημήτρης Σούλτας ανέβασε στην προσωπική του σελίδα στο fb την είδηση πως τελικά κατέφυγε στη δικαιοσύνη εναντίον του Θ. Χειμωνά ο οποίος κατ’ εξακαλούθηση και με βαρείς χαρακτηρισμούς τον αποκαλεί payroll του ΣΥΡΙΖΑ! Ποιον, τον Δημήτρη…
Διαβάζουμε στη σελίδα του:
Πριν από λίγο κατέθεσα μήνυση για “συκοφαντική δυσφήμηση κατ’ εξακολούθηση” κατά του πολιτευτή του ΠΑΣΟΚ Θανάση Χειμωνά, για τα όσα κακόβουλα ανήρτησε στο λογαριασμό του στο fb, πριν από λίγες μέρες. Θυμίζω σε όσους δεν παρακολούθησαν αυτό το ντελίριο λάσπης από τον πολιτευτή ότι με αποκάλεσε “γνωστό payroll του ΣΥΡΙΖΑ”, που ηγούμαι μάλιστα και των υπολοίπων παπαγαλακίων.
Του ζήτησα να ανασκευάσει και να ζητήσει συγγνώμη, αλλά δεν το έκανε. Τον προειδοποίησα μάλιστα, με απόλυτη σαφήνεια, ότι αν δεν το κάνει θα προσφύγω στη Δικαιοσύνη. Αρχικά άλλαξε τη φράση “το γνωστό payroll” με την λέξη “τσάτσος”, λες και αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί “επανόρθωση”. Στη συνέχεια έκανε μία άλλη ανάρτηση όπου παρά το εμφανές ειρωνικό του ύφος προσπαθούσε να το μαζέψει. Έδειξα όλη την καλή διάθεση και ήμουν έτοιμος να βάλω τελεία στο ζήτημα, παρά την εμφανή του ανωριμότητα, αλλά αυτός αποφάσισε να το συνεχίζει. Επί 3 ολόκληρες μέρες αναρτούσε στο προφίλ με διάφορους τρόπους, σε ελληνικά και αγγλικά τη φράση “Ο Δημήτρης Σούλτας δεν είναι payroll του ΣΥΡΙΖΑ”, προσφέροντας ένα από τα καλύτερα δείγματα για το τι σημαίνει εφαρμοσμένη γκεμπελική. Είναι εμφανές ότι όχι μόνο δεν ζήτησε συγγνώμη για την λάσπη που εκτόξευσε, αλλά συνέχισε με τον χυδαιότερο δυνατό τρόπο την δυσφήμηση (χειροκροτούμενος ενίοτε και από ανθρώπους “του πνεύματος” και της πολιτικής, οι οποίοι απλώς έδειξαν για μία ακόμα φορά το ήθος τους).
Στα -πολλά- χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά ούτε έχω μηνύσει κανέναν, ούτε έχω μηνυθεί. Και δεν θα το έκανα και τώρα αν μιλούσαμε για έναν απλό χρήστη του fb. Αλλά όσοι ασχολούνται με την πολιτική (έστω και απολύτως αποτυχημένα) και θέλουν να αρθρώνουν δημόσιο λόγο θα πρέπει να ξέρουν ότι η δημόσια σφαίρα δεν είναι μια παιδική χαρά, όπου κάνουμε και κάποιες “σκανδαλιές” χωρίς καμία επίπτωση. Θα πρέπει επίσης να αποφασίσουν ότι η λάσπη δεν είναι “κρίση”, δεν είναι “διάλογος” δεν είναι “πλάκα”. Θα πρέπει τέλος να το πάρουν απόφαση ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν λογοδοτούν σε κανέναν μηχανισμό, παρά μόνο στη συνείδησή τους. Όσων η συνείδηση, από την άλλη, είναι υπερβολικά ελαστική, έχουν τη δυνατότητα να λογοδοτούν και αλλού: στη Δικαιοσύνη.