Γιατί τα εγχώρια ΜΜΕ είναι τόσο Νενέκοι;

Από τη Ματίνα Παπαχριστούδη στο περιοδικό HOT DOC

Το πάρα πάνω ερώτημα τίθεται -ειλικρινά- κάθε φορά που οι τηλεσχολιαστές, ακριβοπληρωμένα υψηλά στελέχη της τηλεοπτικής διαπλοκής, αλλά και οι χαμηλοαμειβόμενοι επαίτες στις αυλές της βάρβαρης τηλεοπτικής εξουσίας, φωνασκούν σε παράθυρα και εκπομπές υπέρ του Δικαίου των ξένων δανειστών. Η θεωρητική προσέγγιση για την ενσωμάτωση της δημοσιογραφίας στην οικονομική και πολιτική εξουσία, στην περίπτωση των εγχώριων media δεν αρκεί για να εξηγήσει τις περιπτώσεις που εμφανίστηκαν τα τελευταία δυο-τρία χρόνια.

Δημοσιογράφοι, που μετά από τις δεκάδες απολύσεις πήραν επιτέλους μια θέση στο γυαλί, κοριτσάκια με μίνι φουστίτσες, από δεκάδες σχολές καναλιών υποτιθέμενης δημοσιογραφίας, που βρήκαν μια θεσούλα στον τηλεοπτικό αέρα, με ελάχιστη αμοιβή, νεαρά tv-φυντάνια, που θήτευσαν σε σχολές Τράγκα και Κακαουνάκη και ανέλαβαν ρόλο «ρεπόρτερ», εμφανίζονται, έχοντας πλήρη συνείδηση των πράξεών τους, σε ρόλο Νενέκων. Ενάντια στην πατρίδα, τη χώρα τους, την ελληνική κοινωνία, ενάντια στην ίδια την οικογένειά τους εντέλει.

Δεν μπορεί να βγαίνει το κρατικό -προσοχή, το κρατικό!- κανάλι της Γερμανίας, η ZDF και να επιτρέπει στον αέρα μια εκπομπή, που μιλά για τα δίκαια της ελληνικής πλευράς και λοιδορεί τη γερμανική πολιτική, και εδώ στη χώρα μας να παρακολουθείς στο ΣΚΑΙ ή τον ΑΝΤΙ φωνακλάδες, σε ρόλο σχεδόν Εφιάλτη, να απαιτούν την εξολόθρευση οιουδήποτε αντιδρά στην πολιτική άνευ όρων παράδοση της χώρας στα ξένα, γερμανικά-ευρωπαϊκά συμφέροντα και στους όρους των τοκογλύφων-τραπεζών.

Δεν μπορεί να γίνεται μια ευπρεπής, στα όρια άνευρης, διαμαρτυρία έξω από το Ελληνικό Κοινοβούλιο για τους φυλακισμένους απεργούς πείνας και οι εγχώριοι Νενέκοι να σκούζουν πως έγινε εισβολή στο Ναό της Δημοκρατίας και να απαιτούν τη σύλληψή τους ή να εγκαλούν την κυβέρνηση γιατί δεν έβαλε τα ΜΑΤ να κάνουν «πόλεμο» στο Σύνταγμα. Όταν, μάλιστα, δεν έχουν καν ενημερώσει το κοινό τους ποιοι και γιατί διαμαρτύρονται, ποιοι και γιατί απεργούν. Η καραμελίτσα των παλαιών τους αφεντικών στο υπουργείο Αστυνομίας, «το κάνουν για τον Ξηρό, τον τρομοκράτη», δεν πείθει πλέον ούτε το πιστό κοινό τους, τους άνω των 65 ετών.

Γιατί λοιπόν όλοι οι φερόμενοι ως δημοσιογράφοι στα κανάλια δέχονται να έχουν το ρόλο «κατοικίδιου» της οικονομικής και πολιτικής διαπλοκής; Η θεωρία της ενσωματωμένης δημοσιογραφίας, της επιλογής των ΜΜΕ να επιβάλλουν ξεκάθαρη προπαγάνδα και χειραγώγηση, πετώντας στα σκουπίδια την παλιά δημοσιογραφία, ως μέρος της ιδεολογικής ηγεμονίας του συστήματος, δεν επαρκεί για να εξηγήσει το φαινόμενο. Το οποίο, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να διερευνηθεί άμεσα.