«Μαζί τα είπανε» Από τον Στάθη στον eniko
Καλή εβδομάδα, καλό υπόλοιπον άνοιξης, που τώρα, μετά την Ανάσταση, φαίνεται να αρχίζει, καλό κουράγιο εν όψει της κατ’ αρχήν κατάληξης των διαπραγματεύσεων με τους «θεσμούς», και καλή δύναμη εν αναμονή της κατάθεσης κρίσιμων νομοσχεδίων για τη διακυβέρνηση της χώρας.Για να ξεκινήσουμε λοιπόν με το καλό, ας ξεκινήσουμε με ένα βιβλίο. Ενα βιβλίο που αναφέρεται στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά είναι πολύτιμο για το μέλλον. Πρόκειται για μια ανθολογία (ένα «ανθολόγιο εξαπάτησης» καθώς λένε οι συγγραφείς του) φράσεων και ρήσεων των πολιτικών εκείνων που σημάδεψαν την εποχή μας και μετέτρεψαν την Ελλάδα στον ερειπιώνα που είναι σήμερα. Σε μια εποχή που η παραπληροφόρηση και η αποπληροφόρηση δημιουργούν μια κατάσταση ανταγωνισμού μεταξύ λωτοφαγίας και λοβοτομής, είναι εξαιρετικά χρήσιμο να θυμόμαστε ποιος είπε τι και τι στη συνέχεια έπραξε. Προς τούτο οι τρεις συγγραφείς, ο κ. Δημήτρης Μαρούλης, ο κ. Λεωνίδας Σακλαμπάνης και ο δικός μας (Real FM) κ. Βασίλης Κουφόπουλος, έκατσαν και κατέγραψαν τα ρήματα εκείνων στα οποία πειθόμενη η χώρα πήγε κατά διόλου, κατά μνημονίων, κατά Σόιμπλε κι ακόμα παραπέρα. Παραφράζοντας η ομάδα των τριών συναδέλφων το αηδιαστικό εκείνο του κ. Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», ονόμασε το βιβλίο της «Μαζί τα είπανε» – και με αυτόν τον τίτλο θα το αναζητήσετε (Εκδόσεις Λιβάνη) σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
Απ’ τις σελίδες αυτού του βιβλίου παρελαύνουν οι κ.κ. Κ. Σημίτης, Κ. Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαράς, Ε. Βενιζέλος και όσοι άλλοι έσυραν με τον κολασμένο τους χορό τη χώρα στα πρόθυρα της διάλυσης. Το βιβλίο δεν είναι μικρό (334 σελίδες) διότι τα ψέματα που άκουσε ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια ήταν πολλά και μεγάλα. Με αξιοθαύμαστη εργώδη προσπάθεια οι τρεις συγγραφείς μνημειώνουν την αμετροέπεια, τη δημαγωγία και τη μπαρουφολογία που μας ταλάνισαν σε όλη τους την ανοικονόμητη έκταση. Ηάνεση με την οποίαν οι επιφανείς πολιτικοί επιδόθηκαν στην κενολογία και την παραπλάνηση αποδεικνύει το αίσθημα ατιμωρησίας που τους κυριάρχησε. Αν μια έστω υποψία λογοδοσίας τούς διακατείχε, θα ήταν πολύ πιο φειδωλοί στα λεγόμενά τους.
Και τι δεν έχουν πει! Το «Μαζί τα είπανε» θα φρεσκάρει τη μνήμη σας, αλλά και θα στερεώσει στον τρόπο σας την ανάγκη της εγρήγορσης για όσα ακούτε, όσα λέγονται και όσα εν τέλει γίνονται. Οι τρεις συγγραφείς με πολύ κόπο έχουν συγκεντρώσει ρηθέντα (αλλά και διαλόγους), την ημερομηνία που έχουν ειπωθεί και το μέσον ενημέρωσης, έτσι ώστε να σχηματίζεται αβίαστα ένα ρέον χρονικό της Οδύσσειας που μας θαλασσοδέρνει. Φωτίζεται το μυαλό του αναγνώστη και πέρα απ’ το προφανές βλέπει και τους μηχανισμούς (καθώς και τις σχέσεις) που το παράγουν.
Τιμήστε αυτό το βιβλίο και για έναν πρόσθετο, εκτός της ιδιαίτερης αξίας του, λόγο: θα πρόκειται για μια δικαίωση της στάσης εκείνων των δημοσιογράφων που ζουν μόνον από τη δουλειά τους. Οι δημοσιογράφοι αυτού του τύπου, αγαπητοί συνταξιδιώτες, καπετάνισσες και συναναγνώστες, είναι τα δικά σας όπλα μέσα σε ένα πέλαγος από βαποράκια, παπαγαλάκια και κνώδαλα. Επιτέλους ας τους υποστηρίζουμε. Αν και εξ όσων γνωρίζω κι έχω παρατηρήσει, και μόνοι τους να απομείνουν, στα ίδια θα πορεύονται, την κάπα τους την έχουν κρεμασμένη. Κατά τα άλλα, η Λίστα Λαγκάρντ κάπου «λιάζεται» κι ο νόμος περίΕυθύνης Υπουργών το ίδιο. Ομως περί αυτά και πλήθος άλλων από αύριο.
ΥΓ.: Και μιας περί δημοσιογράφων ο λόγος σήμερα, ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Μιχάλης Ψύλος (έως προσφάτως στην «Αγορά») ανέλαβε επικεφαλής στο ΑΠΕ. Μια από τις πρώτες του κινήσεις στο νέο του πόστο ήταν να προσκαλέσει τους εργαζόμενους στο ΑΠΕ να εργάζονται εκεί, όπως και οι εργαζόμενοι σε μια εφημερίδα, καθημερινώς και ανελλιπώς, αλλιώς ψωμί με τα λεφτά του λαού τζάμπα δεν θα τρώνε. Μακάρι, είθε και εύγε!