της Ματίνας Παπαχριστούδη στήλη
Στο επιχειρησιακό, στρατηγικό σχέδιο που κατέθεσαν τα διορισμένα μέλη της Διοίκησης της ΝΕΡΙΤ, στο υπουργείο Οικονομικών, ανάμεσα στα άλλα σκανδαλώδη, αναφέρεται πως το ελάχιστο προσωπικό της θα εργάζεται για όλα τα Μέσα της κρατικής (κυβερνητικής) τηλεοπτικής υπηρεσίας, δηλαδή τηλεόραση, ραδιόφωνο, Internet μέσα από ένα ενιαίο news room. Λέξη που χαρακτηρίζει τα σχεδόν πέντε χρόνια μνημονιακών περικοπών στα ελληνικά ΜΜΕ. Η έννοια του news room κακοποιήθηκε ποικιλοτρόπως από τους εκδότες και τα κορυφαία στελέχη των τηλεοπτικών σταθμών, πάντα στο όνομα της δημοσιογραφίας.
Η αναφορά στο σχέδιο της ΝΕΡΙΤ περιβάλλεται με τον απόλυτο κυνισμό στο παρόν της δημοσιογραφικής εργασίας, του αφανισμού των εργασιακών σχέσεων στα ΜΜΕ. Ελάχιστοι συντάκτες, αμειβόμενοι με 500 ως 700 ευρώ, ανεξαρτήτου των χρόνων προϋπηρεσίας τους, καλούνται να παράγουν περιεχόμενο για τρία, τέσσερα ίσως και πέντε Μέσα. Κυρίως χωρίς να έχουν καμία επαφή και σχέση με το προϊόν που θα παράγουν ή θα δημιουργούν.
Το φαινόμενο δεν είναι άγνωστο σε κανένα, πλέον, Μέσο. Από τον ΔΟΛ, τον Σκάι, το Συγκρότημα Μπόμπολα έως και τον ΑΝΤ1 ή το Συγκρότημα Φιλιππόπουλου, εξαθλιωμένοι συντάκτες των 300 έως και 1.000 ευρώ, είναι τοποθετημένοι στην αλυσίδα παραγωγής της ενημέρωσης, κόβοντας και ράβοντας, αντιγράφοντας και επικολλώντας, γράφοντας και ξαναγράφοντας το ίδιο ενημερωτικό «προϊόν». Πληροφόρηση που παρέχεται από τα ίδια κέντρα εξουσίας και προπαγάνδας η οποία διαμορφώνεται, επαναδιαμορφώνεται και μεταδίδεται ανάλογα με τα συγκεκριμένα συμφέροντα του εκδοτικού συγκροτήματος, των ιδιοκτητών και των φίλων τους.
Οι εξαθλιωμένοι «προλετάριοι» της πληροφόρησης ουδεμία σχέση έχουν πλέον με το δημοσιογραφικό προϊόν που παράγουν. Η επικαιρότητα προσφέρεται μέσα από τα τηλεγραφήματα του Αθηναϊκού Πρακτορείου που και σ’ αυτό δεν υπάρχει πια θέμα και ρεπορτάζ. Ειδικά στο πολιτικό και οικονομικό τομέα, τα περισσότερα τηλεγραφήματα έχουν πηγή το γραφείο του υπουργού ή το Γραφείο Τύπου του εκάστοτε υπουργείου! Στο Διαδίκτυο οι «συντάκτες» των 300 ευρώ κλέβουν και παραλλάζουν τα θέματα των εφημερίδων και στις εφημερίδες οι συντάκτες των news room κλέβουν με τη σειρά τους τα sites και τα διεθνή Μέσα.
Ενδεικτικό του ολοκληρωτικού θανάτου του ρεπορτάζ, της καρδιάς της δημοσιογραφίας, είναι πως η αναζήτηση επιβεβαίωσης σημαίνει αυτόματα την αποτυχία δημοσίευσης. Σε περίπτωση που ένας δημοσιογράφος έχει ένα ρεπορτάζ στα χέρια του και θελήσει να το χειριστεί όπως στο παρελθόν, δηλαδή να ζητήσει τη γνώμη, άποψη, άρνηση ή επιβεβαίωση από θεσμικό φορέα, υπουργείο, εταιρία ή ιδιοκτήτη, είναι βέβαιο πως αυτό θα πεταχτεί. Ή, στη χειρότερη περίπτωση, θα διαστρεβλωθεί. Με το θάνατο του ρεπορτάζ επήλθε ο πλήρης και ολοκληρωτικός έλεγχος στην ενημέρωση.
Η λέξη news room ήταν και είναι ακόμη η αγαπημένη των εκδοτών και των πιστών στελεχών τους. Με αυτή κατάφεραν να «σκοτώσουν» τους δημοσιογράφους και να καταργήσουν όλα τα εργασιακά δικαιώματα. Ο συντάκτης στην αλυσίδα παραγωγής του news room δεν δικαιούται άποψης και δεν έχει συμμετοχή στη δημιουργία της πληροφόρησης. Και ως ένα απλό εξάρτημά της μπορεί να είναι φθηνός και αναλώσιμος.