Ο παπαγάλος συνεχίζει το ανόητο παραμύθι: “η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο όταν οι νεαροί έσπασαν την πόρτα για να εισέλθουν”!
Όταν όλοι είδαν ότι τα ΜΑΤ επιτέθηκαν απρόκλητα! Όταν όλοι οι τραυματίες φοιτητές, φωτορεπόρτερ, χτυπήθηκαν ύπουλα από τις δυνάμεις καταστολής. Όταν είναι δικαίωμα των φοιτητών να εισέρχονται στις σχολές, πράγμα που δεν ισχύει για τους μπάτσους, τουλάχιστο στη δημοκρατία. Πουθενά, όπως τότε, δεν αναφέρουν την άγρια καταστολή τη βία που δέχτηκαν από τα λυκόσκυλα του συστήματος.
Οι συνεχιστές του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη είναι στα κανάλια. Μιλάνε ξανά για “νομιμότητα” για “τάξη” όπως ακριβώς έκαναν οι δολοφόνοι της ΕΣΑ τότε, το Νοέμβρη του 1973, όταν ο κόσμος αψήφησε το φόβο. Τότε έλεγαν ακριβώς τα ίδια ηλίθια σποτάκια: Μιλούσαν περί “υποκινούμενων μειοψηφιών, που έκαναν ταραχές” και άλλα κουραφέξαλα.
Αγνοώντας ότι χιλιάδες κόσμος τους έφτυνε, όπως κάνει σήμερα με τα πολιτικά τους μπάσταρδα. Και τότε “υπήρχε κίνδυνος από τους καταληψίες” γι αυτό και μπήκαν με το άρμα για να λιώσουν νέα παιδιά με τις εμπρήστριες. Σκότωναν, βασάνιζαν, συλλάμβαναν κι έβριζαν με μίσος από πάνω τα θύματά τους, για να απαλλαγούν από την ενοχή. Όπως κάνουν τώρα, όπως κάνει κάθε παρανοϊκός δικτάτορας.
Θέλουν για άλλη μια φορά να μας τρομάξουν, αλλά μάταιος ο κόπος τους. Ο παχυλός μισθός, που τους δίνουν ως αντάλλαγμα του ξεπουλήματος της συνείδησης τους και που τον κλέβουν από έντιμους εργαζόμενους, πάει χαμένος. Κανείς δεν τους πιστεύει. Ο κόσμος είναι με το μέρος των φοιτητών. Θυμήθηκε, αυτό τα αλλάζει όλα. Έκανε τη σύγκριση, αλλά τώρα γνωρίζει και το αποτέλεσμα. Ο σαμαράς αφού μιμείται με τόση ακρίβεια τον Παπαδόπουλο, θα έχει και το τέλος του.
Για άλλη μια φορά το Πολυτεχνείο ξαναζεί. Για άλλη μια φορά η ελευθερία θα θριαμβεύσει της βαρβαρότητας και η αλήθεια θα λάμψει μες στα σκοτάδια του ψέματος. .