Mατίνα Παπαχριστούδη, στη στήλη Πισω απο τις καμερες στο ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου
Οι ιδιαιτερότητες των ελληνικών μίντια και της δημοσιογραφίας καθορίζουν και αυτή τη στιγμή της επιδημικής κρίσης το περιεχόμενο της ενημέρωσης του ελληνικού λαού. Πριν λίγες ημέρες, διακινήθηκε ένα βίντεο με δημοσιογράφο του αμερικάνου δικτύου CBS «να κάνει σκόνη» –όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά– τον καλεσμένο της και πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τράμπ, ο οποίος την εξύβρισε με τον χείριστο τρόπο. Προφανώς, αυτή είναι δημοσιογραφία και όχι η αντίστοιχη των ελληνικών καναλιών — αυτό όμως είναι άγνωστο για τη δική μας πραγματικότητα.
Στη χώρα μας, από τις έντονα κομματικοποιημένες εφημερίδες των δεκαετιών ’70 και ’80, περάσαμε στα κρατικοδίαιτα, άμεσα και πολλαπλώς συνδεμένα με τα κρατικά κονδύλια τηλεοπτικά κανάλια. Ο όρος «διαπλοκή» που καθιερώθηκε τη δεκαετία του ’90 καθόρισε εν πολλοίς και τη γέννηση των Νέων Μέσων, των διαδικτυακών ιστοσελίδων και των Κοινωνικών Δικτύων. Στην Ελλάδα, τα μίντια δεν είναι απλά διαπλεκόμενα με την κρατική εξουσία. Έχουν εδώ και χρόνια «απαλλαχθεί» από τη δημοσιογραφία και τους δημοσιογράφους. Προ μνημονίων ακόμη, ο ρόλος της πληροφόρησης και της ενημέρωσης ισοδυναμούσε με ένα κανονικό πογκρόμ προπαγάνδας και επιβολής της κυρίαρχης άποψης. Το μετέπειτα βήμα της μετάλλαξης των κυρίαρχων ΜΜΕ σε επίσημα-ημιεπίσημα γραφεία Τύπου κυβέρνησης, τραπεζών, ολιγαρχών, με εκτεταμμένη χρήση ψευδών ή παραπλανητικών «ειδήσεων», ήρθε φυσιολογικά.
Υπό αυτό ο πρίσμα, η ενημέρωση και την περίοδο της πανδημικής κρίσης είναι απόλυτα εξηγήσιμη. Όπως και η επιχείρηση να ελεγχθεί ολοκληρωτικά από ενιαίο κέντρο στην Αθήνα, το οποίο ρυθμίζει τη ροή της πληροφόρησης. Έτσι, η απαγόρευση που εκδόθηκε προς όλες τις διοικήσεις των νοσοκομείων στη χώρα να μην ενημερώνουν μίντια και δημοσιογράφους, συμπληρώνει όλα τα άλλα «μέτρα» συμμόρφωσης και συνδιαλλαγής με τους ολιγάρχες των MME. Ενώ στηρίζονται πολλαπλώς τα τηλεοπτικά κανάλια, οι εφημερίδες –στις οποίες υπάρχει ακόμη ρεπορτάζ και δημοσιογράφοι, έρευνα και αντίθετη άποψη– αφήνονται να καταποντιστούν με τη συνειδητά αδιάφορη στάση της κυβέρνησης. Έτσι, οι εφημερίδες «επιστρέφουν» στο παρελθόν τους, στην αγκαλιά κομματαρχών, επιχειρηματιών και ποικίλων συμφερόντων προκειμένου να αντέξουν.