Από τη Novartis στους εκδότες…

Η λέξη «roffiano» στα ιταλικά σημαίνει το γέρικο, ψωριάρικο άλογο που έβαζαν δίπλα στη φοράδα για να την εξαντλήσει πριν της φέρουν τον επιβήτορα, σημαίνει ο «αναλώσιμος», ο «αχυράνθρωπος». Στην  εννοιολογική μεταφορά της ιταλικής λέξης στην ελληνική γλώσσα ο «ρουφιάνος» είναι ο καταδότης, ο χαφιές, ο σπιούνος.  Και τις δυο σημασίες της λέξης μπορούμε να τις εφαρμόσουμε στην εξέλιξη του σκανδάλου της Novartis, ενός διεθνούς σκανδάλου που για τη χώρα μας εμφανίζεται πλήρως μεταλλαγένο, αφυδατωμένο από τις πραγματικές διαστάσεις του. Εδώ το σκάνδαλο μετατράπηκε σε μπραντεφέρ ανάμεσα σε Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ για τον εάν ελέγχεται η όχι η δικαιοσύνη και ποια έγγραφα μεταφράζονται-κατατίθενται ή όχι.

Το νέο-ανυπόγραφο, χωρίς σφραγίδες και ταυτότητα-έγγραφο, επιχειρεί να μετατοπίσει το σκάνδαλο Novartisαπό το χώρο των πολιτικών προσώπων στο χώρο των ιατρών και των …εκδοτών. Περιγράφεται ο τρόπος πληρωμής συγκεκριμένων ιατρών από την εταιρεία και τα ραντεβού που φέρεται να έκλεινε ο Νίκος Χατζηνικολάου με υπουργούς με αντάλλαγμα αύξηση της διαφήμισης για τα Μέσα του. 

Η εξέλιξη αυτή παραδόξως δεν αποσιωπήθηκε, όπως συμβαίνει συνήθως το τελευταίο διάστημα. Δημοσιοποιήθηκε εκτενώς και στα φιλικά προς τη Ν.Δ Μέσα, όπως το συγκρότημα της Καθημερινής-ΣΚΑΙ και στα Μέσα φιλικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με διαφορετική ωστόσο στόχευση και οπτική.

Και οι δυο οπτικές καταδεικνύουν τη συνολική διάβρωση του πολιτικού και μιντιακού συστήματος που παρουσιάζουν τη διαφθορά και την καταλήστευση του δημόσιου –κοινωνικού πλούτου ως κανονικότητα. Η προβεβλημμένη έκπληξη εστιάζεται στο ρόλο των εκδοτών, δημιουργώντας σύγχιση και απομάκρυνση από το μείζον. Και εν τέλει στο δημόσιο μέσω κοινωνικών δικτύων, ξεκατίνιασμα των μιντιαρχών.

Η πολυεθνική φαρμάκου φρόντιζε την προώθηση των συμφερόντων της και μέσω εκδοτών, τι πιο φυσιολογικό για τα media! Πρόκειται για την αποτελεσματικότερη τακτική στη διαπλοκή πολιτικού και μιντιακού συστήματος με μακρά ιστορία και παρελθόν στον εκδοτικό χώρο  και την ιστορία του παραδοσιακού Τύπου. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τον Ψυχάρη και τα εξοπλιστικά; Τον Παπαδημητρίου και τις τράπεζες; Τη μετατροπή των media σε ισχυρή μηχανή χειραγώγισης για την επικυριαρχία των μνημονίων; 

Δεν αντιμετωπίστηκε ως τέτοια ωστόσο, ως βασική παράμετρος για την επιτυχία της επιχείρησης καταλήστευσης κοινωνικού πλούτου από τη Novartis, στην καλύτερη περίπτωση δόθηκε ένα βαρύ όνομα, να γίνει βορά σε μια αποπροσανατολιστική εκδήλωση οργής ανάμεσα σε μιντιάρχες. 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *