Να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες που τους αναλογούν
Του Σταύρου Καπάκου*
Ολοι γνωρίζουμε οτι η κρίση στον κλάδο μας όχι μόνο δεν έχει περάσει, είναι μπροστά και απειλεί ο,τι έχει απομείνει όρθιο μέσα στις πολύ δύσκολες συνθήκες, που περνά η χώρα μας. Οι άνθρωποι της ενημέρωσης δεινοπαθούμε κάτω απο το βάρος της κρίσης, που επιτείνεται απο τις πρακτικές της νέας και της παλιάς διαπλοκής, οι οποίες ευτελίζουν την αξιοπιστία της ενημέρωσης. Αψευδής μάρτυρας η τελευταία έρευνα του ευρωβαρόμετρου, σύμφωνα με την οποία η αξιοπιστία των μέσων ενημέρωσης της χώρας μας έχει φτάσει στο ναδίρ και είναι η χαμηλότερη στην Ευρώπη. Ζούμε την “εποχή των τεράτων” κι όμως μερικοί νομίζουν ακόμη οτι μόνο ο γιαλός είναι στραβός…
Αυτή η διπλή κρίση της ενημέρωσης στην Ελλάδα πρέπει να μας αφυπνίσει απο τον λήθαργο της δήθεν συνδικαλιστικής δικαίωσης και των ανέξοδων συνδικαλιστικών καταγγελιών.
Απο την πρώτη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ ως εκπρόσωπος της Συσπείρωσης Δημοσιογράφων-Δούρειος Τύπος πρότεινα την συγκρότηση ενός αναλογικού-αντιπροσωπευτικού προεδρείου της Ένωσης με την συμμετοχή όλων των παρατάξεων. Τα οξυμένα προβλήματα του κλάδου(ΕΔΟΕΑΠ, καθυστερήσεις πληρωμών, απολύσεις-ανεργία, αδειοδοτήσεις τηλεοπτικών καναλιών, αξιοπιστία ενημέρωσης κ.α) καθώς και ο σεβασμός στο εκλογικό αποτέλεσμα πρέπει να μας προβληματίσουν όλους για να υπερβούμε τις διαιρέσεις της προεκλογικής περιόδου. Άλλη εφικτή λύση δεν υπάρχει αν δεν θελουμε να εθελοτυφλούμε. Άλλωστε δεν κατατέθηκε καν, οποιαδήποτε εναλλακτική πρόταση.
Στα δύσκολα δεν πρέπει να αποφεύγουμε τις ευθύνες μας, και έχουμε όλοι πολλές αν και δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Η εύκολη λύση θα ήταν να οχυρωθούμε πίσω απο την ανέξοδη τακτική της διαμαρτυρίας. Να μείνουμε έξω και να πετροβολούμε όσους μπουν μέσα. Να αφήσουμε άλλους “να βγάλουν τα κάστανα απο τη φωτιά”. Αυτή η στάση δεν είναι δική μας στάση. Δεν είναι στάση ευθύνης. Εξυπηρετεί μόνο μικροπαραταξιακές στοχεύσεις όταν δεν υποκρύπτει πολιτικά κίνητρα και εμμονή σε ακινησίες του παρελθόντος, που δεν έχουν σχέση με τα κρίσιμα ζητήματα, τα οποία “καίνε”τον κλάδο μας.
Γνωρίζουμε οτι το γενικότερο πολιτικό κλίμα, συγκρουσιακό μέχρι θανάτου, δεν συμβάλει στην υπέρβαση των αντιθέσεων στον κλάδο μας παρά τα οξυμένα προβλήματα. Όπως ήρθαν τα πράγματα δεν υπάρχει βασιλική ατραπός. Δεν συγκροτούμε, κυβέρνηση, αλλά προεδρείο της ΕΣΗΕΑ.
Είναι ανάγκη όλοι μας να ξεπεράσουμε την κακή μας φήμη, όπως θα έλεγε ο Θουκυδίδης, και να δώσουμε ένα μήνυμα ενότητας του κλάδου μας, χωρίς να ισοπεδώνουμε τις θεμιτές διαφορές, και το μήνυμα αυτό να σταλεί στην πλευρά των ιδιοκτητών για να μπεί φραγμός στην περαιτέρω επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, που έχουμε πληρώσει ήδη βαρύ τίμημα. Οταν έχεις να αντιμετωπίσεις την “εποχή των τεράτων” δεν φτιάχνεις περίκλειστα φρούρια για να απομονωθείς, δίνεις το χέρι στον διπλανό σου για να σταθείς όρθιος και να αποκτήσεις δύναμη.
Όσοι ενστερνιζόμαστε την απλή αναλογική, οφείλουμε να έχουμε κουλτούρα συγκλίσεων και θεσμικής ισορροπίας αν όχι σε επίπεδο θέσεων τουλάχιστον στο ελάχιστο, δηλαδή στην συγκρότηση ενός αντιπροσωπευτικού προεδρείου της ΕΣΗΕΑ με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων. Ο σεβασμος της ετυμηγορίας των μελών της ΕΣΗΕΑ αποτελεί δείγμα δημοκρατικής κουλτούρας. Η περίοδος της καθαρότητας και της καταγραφής των δυνάμεων έληξε. Τα προβλήματα είναι “βουνό”μπροστά μας. Άλλωστε, επιμένω, προεδρείο της ΕΣΗΕΑ καλούμαστε να συγκροτήσουμε, όχι κυβέρνηση!
Η αυτονομία των μαζικών κινημάτων δεν οικοδομείται σε κομματικές ντιρεκτίβες αλλα στην ενότητα δράσης πάνω στα προβλήματα της ενημέρωσης και των ανθρώπων της. Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες “να φάμε τα μουστάκια μας”για πολιτικούς και όχι μόνο λόγους.
Δίνουν μάχες οπισθοφυλακών όσοι διακατέχονται απο ναπολεόντειο σύνδρομο νομίζοντας οτι με συνδικαλιστικές βαριάντες, καθορίζουν τις εξελίξεις ενώ δεν βλέπουν την τύφλα τους.
Εμεις της Συσπείρωσης δεν πρόκειται να το βάλουμε στα πόδια θααναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί. Γι’αυτό επιμένουμε σταθερά σε όλες τις συνεδριάσεις του Δ.Σ, στην συγκρότηση προεδρείου με την συμμετοχή όλων των παρατάξεων. Είναι θετικό βήμα, που η παράταξη των Ενωμένων Δημοσιογράφων, αποδέχθηκε αυτήν την πρόταση και η επικεφαλής της Μ. Αντωνιαδου, δεν δέχθηκε να είναι πρόεδρος μειοψηφίας. Επομένως αντί οι παρατάξεις “Ανατροπή”, “Μαχόμενοι”, “Κίνηση” και “Αδέσμευτοι” να πανηγυρίζουν χαιρέκακα ευτελίζοντας την αδήριτη ανάγκη για ένα προεδρείο με αυξημένη νομιμοποίηση, θα ήταν πιο φρόνιμο να μετακινηθούν απο την άγονη στάση τους και να αναλάβουν τις ευθύνες, που τους αναλογούν, υπερβαίνοντας τις προαποφασισμένες συνδικαλιστικές καταγγελίες. Ιδιαίτερα δε όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, καλό θα ήταν να θυμηθούν την φράση του Γκράμσι: “η υποτίμηση του αντιπάλου είναι δείγμα της δική σου κατωτερότητας”. Σε κάθε περίπτωση δεν αρκεί η καταγγελία της Δεξιάς, για να εξασφαλίσεις θέση στον πολιτικό παράδεισο.
Ως “Συσπείρωση” επιμένουμε στην πρότασή μας για προεδρείο με την συμμετοχή όλων των παρατάξεων. Οδηγός μας, πρέπει να είναι τα οξυμένα προβλήματα του κλάδου μας και πυξίδα μας η αυτονομία και η αξιοπιστία της ενημέρωσης.
————-
*Ο Σταύρος Καπάκος είναι εκπρόσωπος της Συσπείρωσης-Δούρειος Τύπος στο Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ.