Επιχειρήσεις καταστολής κατά δημοσιογράφων, φωτορεπόρτερ, ΜΜΕ και επιχείρηση αθώωσης της κρατικής καταστολής από ΜΜΕ. «Το πρόβλημα με πολλά ΜΜΕ δεν είναι ότι έχουν άποψη, αλλά ότι δεν επιτρέπουν την άλλη άποψη» είπε μιλώντας χθες στην εκπομπή «ιστορίες που γράφουν Ιστορία» Στο Κόκκινο και στη δημοσιογράφο Τζούλυ Τσίγκα ο πρόεδρος του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Πλειός.
Τονίζει, όμως, πως «σήμερα που τα ΜΜΕ έχουν γίνει πολύ πιο διεισδυτικά, η εξουσία λειτουργεί όλο και πιο συνωμοτικά με μέτρα περιστολής και καταστολής της ελευθερίας του Τύπου». «Είναι πολύ ανησυχητικό το φαινόμενο παραβίασης της ελευθερίας του Τύπου. Συνιστά επιδείνωση του δείκτη Δημοκρατίας στον δυτικό κόσμο. Ο Αλέξανδρος Σταματίου που προσήχθη στην εκκένωση κατάληψης στέγης τον Σεπτέμβριο και μετά η προσαγωγή μετατράπηκε σε σύλληψη, ασκεί νόμιμα το επάγγελμα του φωτορεπόρτερ σε ένα νόμιμο μέσο.
Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι αυτή, να καταγράφει τα γεγονότα. Πριν λίγους μήνες στην Πλατεία Βικτωρίας αστυνομικοί επιτέθηκαν σε δημοσιογράφο και τον προσήγαγαν. Στην επιχείρηση εκκένωσης της Ειδομένης οι δημοσιογράφοι κρατήθηκαν 5 χλμ μακριά, δηλαδή παρεμποδίστηκε το έργο τους.
Υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί που καταγράφουν τέτοιου είδους περιστατικά. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία στην Ελλάδα από την αρχή του έτους έχουν καταγραφεί 76 περιστατικά παρεμπόδισης δημοσιογράφων, στην Ουγγαρία 250, στην Πολωνία πάνω από 270 ενώ και στην Τσεχία τελευταία αυξάνονται τα κρούσματα παραβίασης της ελευθερίας του Τύπου. Την πρώτη θέση όμως κατέχει η Τουρκία, μια πολιτική δικτατορία τύπου Μεταξά κατά τη γνώμη μου. Εκεί πλέον έχουμε συλλήψεις και καταδίκες ακόμα και για αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ανθρώπους που εγκαταλείπουν τη χώρα, ακαδημαϊκούς που ψάχνουν μια ασφαλή οδό για να φύγουν κλπ. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις όπου απολύθηκαν κάποιοι, στην συνέχεια απολύθηκαν όσοι είχαν υπογράψει κείμενο συμπαράστασης στους απολυθέντες και μετά απολύθηκαν και όσοι διαμαρτυρήθηκαν γι’ αυτό.
Αλλά και στην Ευρώπη είναι αρκετές οι παραβιάσεις ακόμα και στην Γαλλία, όπου οι μυστικές υπηρεσίες κάλεσαν δημοσιογράφους που είχαν γράψει αρνητικά σχόλια για τον Μακρόν. Την ίδια ώρα στην Ιταλία έχουν καταγραφεί δολοφονίες δημοσιογράφων από την Μαφία. Σήμερα τα ΜΜΕ βρίσκονται πλέον παντού, είναι πολύ διεισδυτικά. Στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου κάποιοι κατέγραψαν σε βίντεο όσα γίνονταν και τα διοχέτευσαν. Αν δεν είχε γίνει αυτό, ο Ζακ θα είχε περάσει στην ιστορία σαν κλεφτρόνι. Μια κάμερα υπάρχει πλέον παντού κι αυτό οδηγεί την εξουσία να λειτουργεί όλο και πιο συνωμοτικά με μέτρα περιστολής και καταστολής. Θύματα αυτής της καταστολής έχουν πέσει και η Τατιάνα Μπόλαρη, ο Μάριος Λώλος, ο Μανώλης Κυπραίος. Θυμηθείτε και την δολοφονία του Γκιόλια, αλλά και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είναι μεν πολιτική δολοφονία, όμως ο Παύλος δολοφονήθηκε και γιατί μιλούσε ελεύθερα. Άρα υπάρχει και μια άλλη διάσταση σ’ αυτό το έγκλημα.
Το πρόβλημα – και στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου αλλά και αλλού – είναι ότι, δυστυχώς κάποιοι δημοσιογράφοι δεν μπήκαν στον κόπο να κάνουν έρευνα, να κάνουν ρεπορτάζ. Αντιθέτως διοχέτευσαν τις απόψεις της ΕΛΑΣ ή τρίτων. Σε ό,τι αφορά την κατάργηση του ασύλου, δεν είναι τυχαίο ότι ένα κομμάτι της κοινωνίας την υποδέχθηκε ενθουσιωδώς. Προηγήθηκε και προβλήθηκε εδώ και χρόνια ο ισχυρισμός ότι γίνεται διακίνηση ναρκωτικών και αγριότητες μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Σήμερα, λοιπόν, το πρωί που πήγα να κάνω μάθημα, σε πολύ κεντρικό σημείο της Αθήνας κάποιοι έκαναν χρήση μπροστά στους περαστικούς ενώ δίπλα τους ήταν οι έμποροι ναρκωτικών. Πού ήταν η αστυνομία εκεί;
Διαφορετικές εκδοχές από δημοσιογράφους και πολιτικούς σε πολλά θέματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Πρέπει όμως να είναι τεκμηριωμένες και αρμόδιες οργανώσεις και φορείς να κάνουν έρευνα ώστε ο καθένας να αναλάβει την ευθύνη του. Το πρόβλημα με πολλά ΜΜΕ δεν είναι ότι έχουν άποψη, αλλά ότι δεν επιτρέπουν την άλλη άποψη. Θυμάμαι ότι ήμουν καλεσμένος σε ένα τηλεοπτικό τραπέζι για να παρέμβω τηλεφωνικά. Επειδή δεν ενέκριναν την άποψή μου, τρεις δημοσιογράφοι σκέπαζαν τη φωνή μου με την δική τους για να μην ακουστεί αυτό που έλεγα».
Πηγή Στο Κόκκινο