Η εργοδοσία της εφημερίδας “Μακεδονία” τα έχει δοκιμά
σει όλα.Απολύσεις, μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις με νέες μειώσεις μισθών, προσφυγή στο άρθρο 99 (έχασε), κρατική επιδότηση 10 εκατ. ευρώ. Κανονικά με τα χρέη που θέλει να ρυθμίσει θα έπρεπε να βάλει λουκέτο. Έτσι δεν συμβαίνει στις φιλελεύθερες οικονομίες; Αμ, δε. Πρόκειται για ΜΜΕ, διαπλεκόμενο ποικιλοτρόπως με τράπεζες, τραπεζίτες, περίεργα κεφάλαια, και τα λοιπά και τα λοιπά. Επειδή λοιπόν δεν κατάφερε δικαστικά να “εξυγιανθεί”, δηλαδή να κουρέψει τις οφειλές της σε ταμεία, τράπεζες, εργαζόμενους, έβγαλε το τελευταίο όπλο στο τραπέζι. Το οποίο βεβαίως-ως συνήθως, κρατά ένα δημοσιογραφικό στέλεχος της επιχείρησης.
Στην προκειμένη περίπτωση το “όπλο” ήταν μια επιστολή υποτιθέμενων εργαζόμενων της “Μακεδονίας” που δημοσιεύθηκε στην έκδοση της περασμένης Κυριακής και στην οποία κατηγορούνται βαρύτατα για τα χάλια της εφημερίδας οι δημοσιογράφοι που αγωνίζονται! Μάλιστα, αυτοί που δεν δέχονται ατομικές συμβάσεις, που βρίσκονται υπό απόλυση, που κινούνται δικαστικά. Αυτοί φταίνε που οι δήθεν” εργαζόμενοι” της επιστολής δεν πληρώνονται μήνες τώρα…Η απόπειρα για πρόκληση εμφυλίου στην εφημερίδα, προφανώς έπεσε στο κενό. Οι “4 εργαζόμενοι” με δική του επιστολή η οποία δεν δημοσιεύθηκε στην “Μακεδονία” παρά το ότι εστάλη ως απάντηση, ξεσκεπάζουν τον πρωταγωνιστή της απόπειρας. Ο διευθυντής της “Μακεδονίας” παραδέχθηκε ότι “δυο-τρεις” εργαζόμενοι του έδωσαν την επιστολή και την δημοσίευσε!
Διαβάστε παρακάτω την απάντηση των 3 από τους 4 εργαζομένους που αποκρύφθηκε και την επιστολή των δήθεν εργαζομένων που δημοσιεύθηκε στη “Μακεδονία” και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. (Τις επιστολές διαβάσαμε και πήραμε από το https://agelioforum.wordpress.com)
Μια οφειλόμενη απάντηση σε συκοφαντικό δημοσίευμα της «Μακεδονίας» *
Στο φύλλο της «Μακεδονίας» της περασμένης Κυριακής 24-5-2015 δημοσιεύθηκε μια «ανοιχτή επιστολή» με την υπογραφή «Εργαζόμενοι στην εφημερίδα Μακεδονία». Σ’ αυτό το ολοσέλιδο κείμενο οι υποτιθέμενοι συνάδελφοί μας καταφέρονται εναντίον μας, επειδή δεν υπογράψαμε ατομικές συμβάσεις εργασίας με μείωση μισθών, αμφισβητούν τους συνδικαλιστικούς λόγους για τους οποίους τηρήσαμε αυτή τη στάση, προσάπτοντάς μας ιδιοτέλεια, μας κατηγορούν ούτε λίγο ούτε πολύ πως ευθυνόμαστε για το γεγονός ότι σήμερα βρισκόμαστε τρεις μήνες απλήρωτοι και μας εγκαλούν ότι υπονομεύουμε την επιχείρηση.
Καταρχήν αναρωτιόμαστε ποιοι είναι αυτοί οι «εργαζόμενοι στην εφημερίδα «Μακεδονία»». Διότι στη συνέλευση των δημοσιογράφων που συνεκλήθη τη Δευτέρα 25-5-2015, κανένας συνάδελφος δεν εμφανίστηκε να γνωρίζει κάτι επ’ αυτού. Αντιθέτως, όλοι εκδήλωσαν την αντίδραση και την οργή τους, ή έστω την αντίθεσή τους στη δημοσίευση ενός τέτοιου διχαστικού κειμένου!
Μόνον ο διευθυντής της εφημερίδας Μιχάλης Αλεξανδρίδης είπε ότι «δυο τρεις εργαζόμενοι» του έδωσαν το κείμενο, το οποίο έκρινε ότι έπρεπε να δημοσιεύσει και μάλιστα με τη συγκεκριμένη υπογραφή. Έπειτα απ’ αυτό είναι βάσιμη η υποψία μας πως η διεύθυνση και η διοίκηση της εφημερίδας χρησιμοποίησαν μια «πλαστογραφημένη» υπογραφή, για να καταφερθούν εναντίον μας για άλλη μια φορά – κάτι για το οποίο σε κάθε περίπτωση θα αποφανθούν τα πειθαρχικά συμβούλια της ΕΣΗΕΜΘ.
Τα επιχειρήματα της εργοδοσίας
Επί του περιεχομένου τώρα. Στο δημοσίευμα υιοθετούνται όλα τα επιχειρήματα της εργοδοσίας εναντίον μας. Ο συντάκτης του, όμως, σε ένα κείμενο 825 λέξεων, παρέλειψε να αναφέρει ότι εμείς οι «ιδιοτελείς» με τις «προσοδοφόρες» επιλογές πρόκειται να απολυθούμε στις 23 Ιουλίου – σύμφωνα με την προειδοποιητική καταγγελία σύμβασης που μας επιδόθηκε – επειδή ακριβώς δεν έχουμε υπογράψει ατομικές συμβάσεις (και παρά την αντίθετη άποψη της Επιθεώρησης Εργασίας, που διασαφηνίζει ότι αυτό δεν συνιστά σε καμία περίπτωση λόγο απόλυσης).
Στην οργουελική γλώσσα που χρησιμοποιείται στο εν λόγω κείμενο με την πλαστή υπογραφή, οι απολύσεις ονομάζονται «απομακρύνσεις», οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία παρουσιάζονται ως «συλλογικές διαδικασίες» και το ρίσκο που αναλαμβάνουν κάποιοι παλεύοντας για συλλογικές συμβάσεις εργασίας ονομάζεται «προσωπική στρατηγική». Εμείς πάντως, σε αντίθεση με τους… «εργαζόμενους», δεν κρυβόμαστε στη γωνία. Ας βγουν λοιπόν στο ξέφωτο και οι ίδιοι να μας δείξουν τα πρόσωπά τους. Κι ας μας πουν κάτι για τις «σφαγές» των εργαζομένων από το 2012 και εξής…
Το σχέδιο απέτυχε…
Τότε η εργοδοσία εκπόνησε ένα τριετές σχέδιο για τη σωτηρία της εφημερίδας, που προϋπέθετε απολύσεις, ώστε να ενταχθεί σε πρόγραμμα κρατικής χρηματοδότησης, ύψους 10,2 εκατ. ευρώ, και να ξεπληρώσει τα χρέη της σε δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και εργαζόμενους. Η τριετία παρήλθε, οι δεσμεύσεις δεν τηρήθηκαν, το σχέδιο απέτυχε.
Εμείς είμαστε με την πλευρά εκείνων που προσπαθήσαμε να αποκρούσουμε την απόπειρα της εργοδοσίας για επέκταση των μειώσεων για δεύτερη τριετία. Αντιταχθήκαμε σθεναρά στο να επεκταθεί με συνοπτικές διαδικασίες ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης, όπως είχε παρουσιαστεί πριν από τρία χρόνια, ένα σχέδιο που αποκλειστικά συνίσταται στη μισθολογική περιστολή – και το οποίο γι’ αυτό ακριβώς κρίνεται εκ του αποτελέσματος αποτυχημένο.
Το συλλογικό συμφέρον
Μήπως μπορούν οι «εργαζόμενοι» να μας πουν γιατί, ενώ «η εφημερίδα απασχολεί περίπου 100 δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς», δεν τους πληρώνει, καθώς η καθυστέρηση στην καταβολή της μισθοδοσίας υπερβαίνει τους τρεις μήνες, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές;
Μας κατηγορούν ότι διαχωρίζουμε τη θέση μας από το συλλογικό και ότι ακολουθούμε προσωπικές στρατηγικές. Πάλι μπερδεύονται, προφανώς σκόπιμα και διαστρεβλωτικά. Συγχέουν το συλλογικό συμφέρον με την απαίτηση της εργοδοσίας για συλλογική υποταγή στη βούλησή της. Και παραβλέπουν το γεγονός ότι η στάση μας ευθυγραμμίζεται απολύτως με τις θέσεις των συλλογικών μας οργάνων, δηλαδή των Ενώσεων Συντακτών.
Θέλουμε όμως να ευχαριστούμε κάποιους άλλους, πραγματικούς εργαζόμενους στην εφημερίδα «Μακεδονία», τους συναδέλφους μας που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους. Γνωρίζουμε καλά ότι είναι μαζί μας η πλειοψηφία των εργαζομένων, όπως γνωρίζουμε καλά τα συναισθήματα της αηδίας και της ταπείνωσης που ένιωθαν οι περισσότεροι όταν αναγκάστηκαν να υπογράψουν, γνωρίζοντας – προφανώς, όπως κι εμείς – ότι μια άρνηση θα τιμωρούνταν με απόλυση. Όπως κι έγινε τελικά, για καθαρά εκδικητικούς και παραδειγματικούς λόγους.
Οι νυν εργαζόμενοι και προσεχώς απολυμένοι δημοσιογράφοι της «Μακεδονίας»
Κωστής Κεκελιάδης, Μπάμπης Μπίκας, Βασίλης Πάγκαλος
* Το κείμενο αυτό δόθηκε στη διεύθυνση της «Μακεδονίας» ως απάντηση στην «Ανοιχτή επιστολή εργαζομένων», αλλά δεν δημοσιεύτηκε.
Ανοιχτή επιστολή εργαζομένων στη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»
Με την ανεργία στο χώρο να αυξάνεται δραματικά, τα ανταποκριτικά γραφεία μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων να βάζουν λουκέτο και την ΕΡΤ3 να κλείνει τον Ιούνιο του 2012 η «Μακεδονία» συνεχίζει τον σκληρό αγώνα της.
Στο τέλος του 2011 το δημοσιογραφικό συγκρότημα της «Μακεδονίας» με συσσωρευμένα προβλήματα που οδήγησαν τους εργαζόμενους σε μακροχρόνιο αγώνα, αναγκάστηκε όπως και όλα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα της κρίσης να οδηγηθεί, έπειτα από συνταξιοδοτήσεις, εθελούσιες εξόδους και απομακρύνσεις, σε ένα μικρότερο σχήμα εργαζομένων.
Οι εναπομείναντες εργαζόμενοι δέχθηκαν έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις την πρόταση της διοίκησης για μείωση των αποδοχών τους κατά περίπου 30% την τριετία 2012-2014. Τα οικονομικά δεδομένα του συγκροτήματος από τα οποία προέκυπτε ότι ήταν αδύνατο να επιβιώσει αν δεν ήταν εφικτή η περιστολή της μισθολογικής δαπάνης, καθώς και το γενικότερο κλίμα στη χώρα με τη συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων στο χώρο του Τύπου, αλλά ακόμη και των δημοσίων υπαλλήλων να έχουν υποστεί ανάλογες μειώσεις, οδήγησε τους εργαζόμενους στη «Μ» να δεχτούν να στηρίξουν μία προσπάθεια στο πλαίσιο των νέων δεδομένων που είχαν διαμορφωθεί.
Αποτέλεσμα της προσπάθειας και των θυσιών ήταν η «Μ», κόντρα στα προγνωστικά, να συνεχίσει κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες να ζει και να απασχολεί περίπου 100 δημοσιογράφους υπαλλήλους και τεχνικούς,τρία ολόκληρα χρόνια μετά.
Με την ανεργία στο χώρο να αυξάνεται δραματικά, τα ανταποκριτικά γραφεία μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων να βάζουν λουκέτο και την ΕΡΤ3 να κλείνει τον Ιούνιο του 2012 η «Μακεδονία» συνεχίζει τον σκληρό αγώνα της.
Όλοι εμείς οι εργαζόμενοι που βάλαμε πλάτη για να εξακολουθήσει να υπάρχει η εφημερίδα και για να διατηρήσουμε τη δουλειά μας σε ένα περιβάλλον διαρκούς αβεβαιότητας ασφαλώς και θα προτιμούσαμε να μην είχαν μειωθεί οι αποδοχές μας κατά 30% όπως συνέβη με επτά από τους συνολικά 102 εργαζόμενους οι οποίοι αρνήθηκαν στις αρχές του 2012 να συναινέσουν στην περικοπή του μισθού τους… για «λόγους ιδεολογικούς». Ήταν, λένε, αντίθετοι με τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, γι’ αυτό και αρνήθηκαν να πράξουν ό,τι οι υπόλοιποι 95, διατηρώντας έτσι στο ακέραιο το ύψος των αμοιβών. Έτσι, για το διάστημα 2012-2014 οι 102 εργαζόμενοι εργάστηκαν για τρία χρόνια, αλλά επτά εξ’ αυτών πληρώθηκαν για τέσσερα! Η απαίτηση των λίγων συναδέλφων μας για επιπλέον 30% αποδοχές, χρηματοδοτήθηκε μοιραία από το μείον 30% των πολλών. Στη διάρκεια αυτής της τριετίας η επιχείρηση κατέβαλε στους επτά εργαζόμενους επιπλέον αμοιβές, σε σχέση με τους υπόλοιπους 95, περίπου 200.000 ευρώ, όσα δηλαδή και τα ανεξόφλητα δεδουλευμένα του 2015 που οφείλει η επιχείρηση στους εργαζόμενους.
Στο τέλος του 2014 με την κρίση στη χώρα και ειδικότερα στο χώρο του Τύπου να είναι μεγαλύτερη σε σχέση με το 2011 η διοίκηση της εφημερίδας ζήτησε από τους εργαζόμενους να συνεχίσουν να εργάζονται με τις αποδοχές της προηγούμενης τριετίας. Η πρόταση έγινε αποδεκτή από τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων, μεταξύ αυτών και εργαζόμενοι οι οποίοι είχαν αρνηθεί στο τέλος του 2011 να συναινέσουν στη μείωση των αποδοχών τους.
Διαφώνησαν μόνον τέσσερις, οι οποίοι συνεχίζουν την υπέρ πάντων ιδεολογική μάχη, φυσικά με το αζημίωτο καθώς εξακολουθούν να αμείβονται με συν 30% σε σχέση με τους υπολοίπους συναδέλφους τους. Μεταξύ των τεσσάρων, μάλιστα, περιελήφθη αυτή τη φορά και εργαζόμενος ο οποίος είχε υπογράψει το 2011 ιδιωτική σύμβαση αποδεχόμενος περικοπή 30% στις αποδοχές του, αλλά τώρα μετανόησε, βλέποντας προφανώς ότι ο αγώνας υπέρ της επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων είναι περισσότερο αποδοτικός. Για τις συλλογικές συμβάσεις για τις οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, όλοι μας αγωνιζόμαστε, συλλογικά μέσω των Ενώσεων Συντακτών και όχι μεμονωμένα με το αζημίωτο, αναμένοντας ακόμη την υλοποίηση των κυβερνητικών υποσχέσεων για την επαναφορά τους.
Όλοι οι εργαζόμενοι στη «Μακεδονία» δίνουμε τη μάχη για να φέρνουμε καθημερινά σε πέρας μία δύσκολη και απαιτητική δουλειά προσπαθώντας να συμβάλλουμε από τη θέση μας στην καλύτερη ενημέρωση των πολιτών της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας.
Όλοι οι εργαζόμενοι υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα μας στην αποπληρωμή των δεδουλευμένων μας και στην εμπρόθεσμη καταβολή των μισθών μας.
Όλοι οι εργαζόμενοι είμαστε υπέρ της επιστροφής στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και φυσικά υπέρ της αποκατάστασης των μισθών μας όταν οι οικονομικές συνθήκες στη χώρα και στην εφημερίδα το επιτρέψουν.
Κανείς, ούτε στο εκδοτικό συγκρότημα της «Μακεδονίας», ούτε στο σύνολο του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα δεν είναι ικανοποιημένος από τη συρρίκνωση των αποδοχών του την τελευταία πενταετία. Ωστόσο κανείς, στις δύσκολες αυτές στιγμές δεν επέλεξε να διαχωρίσει τη θέση του από τους υπόλοιπους συναδέλφους του, υιοθετώντας προσωπικές στρατηγικές επειδή αυτές είναι περισσότερο προσοδοφόρες. Όπως και κανείς δεν υπονόμευσε την επιχείρηση στην οποία εργάζεται εκδίδοντας και διανέμοντας δυσφημιστικές ανακοινώσεις, γεμάτες ψεύδη και ανακρίβειες, χωρίς μάλιστα να έχει το θάρρος να τις υπογράψει, αλλά κρυπτόμενος πίσω από παραπλανητικές «υπογραφές» όπως «εργαζόμενοι της Μακεδονίας».
Η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων στο εκδοτικό συγκρότημα της «Μακεδονίας» αποδοκιμάζει αυτές τις πρακτικές. Συνεχίζει τον αγώνα για την επιβίωση αλλά και την ανάπτυξη όλων των εντύπων του συγκροτήματος, λειτουργώντας συλλογικά, διαμορφώνοντας και υλοποιώντας συλλογικές αποφάσεις όπως αυτές προέκυψαν μέσα από τις αναρίθμητες και εξαντλητικές συνελεύσεις των εργαζομένων καθώς και από τις διαδικασίες της Ένωσης Συντακτών. Η λύση στα προβλήματα που ενέσκηψαν κατά την τελευταία πενταετία δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική. Κάθε άλλη πορεία, όσο και εάν επιχειρείται να εμφανιστεί ως «συνεπής», «αριστερή», «αγωνιστική» κ.ο.κ. δεν παύει να λειτουργεί υπονομευτικά καθώς αμφισβητεί τις συλλογικές διαδικασίες, διολισθαίνοντας μάλιστα προς την ιδιοτέλεια, δεδομένου ότι αμείβεται με συν 30%.
Εργαζόμενοι στην εφημερίδα «Μακεδονία»