Πολλές εφημερίδες σήμερα ξερνάνε πόνο, δείχνουν καμμένα πτώματα, λές και δεν φθάνει η ανείπωτη θλίψη και οργή. Για οποιον έζησε άδικο θάνατο δικού του ανθρώπου ξέρει πως η παρουσία κάμερας, μικροφώνου στα μούτρα του είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να συντελεστεί εκείνη τη στιγμή. Πολλές εφημερίδες αλλά και κανάλια, με τους δημοσιογράφους του ΣΚΑΙ να κρατούν πάλι την πρωτιά της σιχασιάς, επέλεξαν τον εντυπωσιασμό, την υπερβολή, τον πανικό. Τα πτώματα έχουν περισσότερη “εμπορική” αξία για αυτούς από τις κινήσεις μαζικής λαϊκής αλληλεγγύης, από την εντυπωσιακή κινητοποίηση απλών ανθρώπων, ομάδων, νέων, οργανώσεων, φορέων. Στον αντίποδα αυτής της “δημοσιογραφικής” επιλογής, μαζικά διαδίδεται σε twitter και face book η στάση των τούρκικων εφημερίδων.
Τα δυο πρωτοσέλιδα είναι μόνο ενδεικτικά. Η τουρκική Cumhuriyet με ελληνικά
στην πρώτη σελίδα. Οι Τούρκοι χρήστες social media με τα μηνύματα συμπαράστασης που στέλνουν, έφεραν το hashtag #yunanistan πρώτο παγκοσμίως στο Twitter. Και το #GecmisOlsunKomsu, που σημαίνει “περαστικά γείτονα”.
Το εξώφυλλο της Τουρκοκυπριακής εφημεριδας με τίτλο στα ελληνικά “ο πόνος σας πόνος μας “, είναιο επίσης ενδεικτικό. Και όπως σημειώνουν μαζικά στο φβ, tην ώρα που η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών “στελνει τη σκέψη της”, τη στιγμή που οι Κασιδιαρηδες και οι Αμβροσιοι παλεύουν να εκμεταλλευτούν τον πόνο για τα εθνικά και ρατσιστικά τους αφηγήματα, Αιγύπτιοι ψαράδες βοηθανε στη θάλασσα, Ρομά να μοιράζουν ζαρζαβατικά, η κοινότητα των Κούρδων να δίνει αίμα, οι Σύριοι καλούν για εθελοντική βοήθεια, οι Αφγανοί προστρέχουν ως εθελοντές να βοηθήσουν τα θύματα.