Επειδή διαβάζω δεξιά -αριστερά διάφορα σχόλια για την επιστροφή της ΕΡΤ. Προσωπικά είμαι πολύ προβληματισμένη, σίγουρη πλέον πως η νέα ΕΡΤ δεν είναι η δημόσια ραδιοτηλεόραση την οποία είναι υποχρεωμένη να παρέχει το κράτος στους πολίτες της. Ούτε η δημόσια ραδιοτηλεόραση για την οποία πάλεψαν με νύχια και με δόντια επί 23 μήνες οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ οι οποίοι μέσα από αυτόν τον αγώνα απέδειξαν πως μπορεί να γίνει μια δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Άλλο όμως αυτό κι άλλο να διαβάζεις ή να ακούς πως η κυβέρνηση δεν ασχολείται με τα προβλήματα των εργαζομένων στα ιδιωτικά ΜΜΕ. Και πότε αλήθεια ασχολήθηκαν οι εργαζόμενοι στα ιδιωτικά ΜΜΕ με τα προβλήματα αυτά; Πότε ασχολήθηκε η ένωση τους, σωματείο κατά τ΄άλλα; Πως και με ποιους τρόπους αγωνίστηκαν και αγωνίζονται οι εργαζόμενοι στα ιδιωτικά ΜΜΕ; Και να σχολιάζουν ειδικά όσοι φωνάζουν σε συνελεύσεις ή σε διαδρόμους για το δίκιο του εργοδότη-αφεντικού τους στα ΜΜΕ που τους κόβει τους μισθούς και επιβάλλει ατομικές συμβάσεις;
Ή δεν κατανοούν ως δημοσιογράφοι πως και αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να άνοιγε την ΕΡΤ αν δεν υπήρχε η τεράστια πίεση από τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους που συνέχισαν με πείσμα να λειτουργούν τις δομές της τηλεόρασης και της ραδιοφωνίας. Με θανάτους, με ειδοποιήσεις τραπεζών ότι θα βγάλουν το σπίτι τους στο σφυρί, με 49 λεπτά στην τσέπη. Μέχρι και ο πρωθυπουργός το δήλωσε, την ΕΡΤ την άνοιξαν οι εργαζόμενοι και η κοινωνία.
Καλώς ήρθε λοιπόν η ΕΡΤ. Και καλώς να ορίσουν οι αγώνες στα ιδιωτικά ΜΜΕ, όταν οι εργοδότες θα εκβιάζουν πως αν δεν συνεχίσουν να ζουν με …δανεικά και χωρίς να πληρώνουν τίποτε, θα βάλουν λουκέτο στα μαγαζιά τους.
Μ.Π.