Στην ΕΣΗΕΑ μαθαίνουν να μην είναι …δημοσιογράφοι

IMG_0916

Η αίθουσα και οι άδειες καρέκλες στη συνέλευση

Ένα δηκτικό και ακριβές σχόλιο του Αpollon Liakopoulos από το fb που περιγράφει με ακρίβεια τη μετατροπή της ΕΣΗΕΑ σε μια ένωση προσώπων που καμία σχέση δεν έχουν με τον συνδικαλισμό. Το αναδημοσιεύουμε:

Προχθές λοιπόν διεξάχθηκε η τακτική Γ.Σ. της ΕΣΗΕΑ σε μεγάλο ξενοδοχείο της Αθήνας ενόψει των εκλογών της την επόμενη εβδομάδα. Τα μέλη της που θεώρησαν καθήκον τους να ανταποκριθούν στο κάλεσμα ήταν τόσο λίγα που ίσως την επόμενη φορά θα έπρεπε να διεξαχθεί σε κάποιο καφέ του Κολωνακίου – και φυσικά όχι μόνο λόγω της χωρικής εγγύτητας με τα γραφεία της Ένωσης.

Στη διάρκειά της εκδηλώθηκαν –οποία έκπληξη!– χοντρικά δύο τάσεις. Η μία –όπως εκφράστηκε κατά βάση από την Πρωτοβουλία για την Ανατροπή και τη Δημοσιογραφική Συνεργασία– έλεγε το αυτονόητο ότι δεν νοείται σωματείο να μην έχει στην κορυφή της ατζέντας του καταρχήν το ζήτημα της υπογραφής συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μια κατάκτηση του εργατικού κινήματος την οποία ο κλάδος στερείται περίπου εδώ και μια δεκαετία.


Ευτυχώς δεν υπήρχε κόντρα σε αυτό, μια που η άλλη τάση –η οποία εκφράστηκε κατά βάση από την πλειοψηφούσα παράταξη των Ενωμένων Δημοσιογράφων– δεν μιλούσε καν για σωματείο… Μιλούσε για επαγγελματική ένωση με βασική αποστολή τη διαφύλαξη της «ιστορικότητας» της Ένωσης, τη διεξαγωγή σεμιναρίων για τα «νέα Μέσα», την παραγωγή πνευματικού έργου μέσω έργων-βιτρίνα όπως η καινούργια βιβλιοθήκη (στην οποία –τι τέλειο– δεν επιτρέπεται καν να ανοίξεις τα βιβλία).
Μια που ανέφερα τα συγκεκριμένα σεμινάρια, χθες έπεσα πάνω τους κατεβαίνοντας τις σκάλες στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ. Φύσει περίεργος (βασικά νομίζοντας ότι είχαν άλλο θέμα: ενάντια στην ομοφοβία, αντισεξιστικός λόγος κ.λπ.) μπήκα και είδα ότι οι συμμετέχοντες (άνεργοι δημοσιογράφοι, θυμίζω) ήταν χωρισμένοι σε ομάδες που κατέστρωναν στρατηγικές μάρκετινγκ για υποτιθέμενα προϊόντα (π.χ. στρώματα). Μεταξύ άλλων, μάθαιναν τρόπους γραφής διαφημιστικών κειμένων που να ξεφεύγουν από τον έλεγχο των φίλτρων για διαφημίσεις…

Το να δουλεύεις στη διαφήμιση φυσικά δεν είναι ντροπή, απλώς να, ο παγκόσμιος χάρτης δημοσιογραφικής δεοντολογίας που θα ψηφιστεί αυτές τις μέρες λέει κάτι αναχρονιστικά, τύπου «Οι δημοσιογράφοι οφείλουν να αποφεύγουν κάθε σύγχυση της δραστηριότητάς τους με τη διαφήμιση ή την προπαγάνδα», οπότε θα μπορούσε κάποιος αφελής να σκεφτεί ότι κάτι τέτοιες λεπτομέρειες θα έπρεπε να δεσμεύουν φορείς όπως η ΕΣΗΕΑ. Εκτός αν μπήκα σε σεμινάριο της Ένωσης Διαφημιστών Ελλάδος ξερωγώ και μου διέφυγε. Όλα στη ζωή είναι.
Βέβαια, ένας υποψιασμένος που θα είχε διαβάσει την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ προ εβδομάδας για τους δημοσιογράφους-υποψήφιους στις δημοτικές εκλογές θα μπορούσε να μου πει: «Εδώ αυτοί λένε ότι οι υποψήφιοι δημοσιογράφοι ‘θα πρέπει να τηρούν κατά γράμμα τον εκλογικό νόμο ως προς τις εμφανίσεις τους στα Μέσα που εργάζονται’ ενώ ο χάρτης δεοντολογίας αναφέρει ότι ‘Οι δημοσιογράφοι οφείλουν να αποφεύγουν και να δώσουν τέλος, σε όποια κατάσταση ενδεχομένως θα τους οδηγήσει ασκώντας το επάγγελμα, σε σύγκρουση συμφερόντων’, όπως πράγματι εφαρμόστηκε στην περίπτωση της υποψήφιας της ΝΔ Βίκυς Φλέσσα».
Φαντάζομαι ότι θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι τα παραπάνω είναι άσχετα μεταξύ τους…

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *