Γιάννης Μπεχράκης: Έβλεπε το θάνατο, φωτογράφιζε τη ζωή

Πηγή:REUTERS, Γ. Μπεχράκης

Πηγή:REUTERS, Γ. Μπεχράκης

Από τον Μάριο Λώλο, στο ΠΡΙΝ της Κυριακής

Τον Γιάννη τον ήξερα κοντά 28 χρόνια. Για πρώτη φορά τον συνάντησα σε επεισόδια, μόλις άρχιζα τη δουλειά, αυτός είχε ήδη καλό όνομα στο χώρο μας ως ένας πολύ καλός φωτορεπόρτερ. Συστηθήκαμε και θυμάμαι μου είπε: «Έλα κοντά μου, δες πως τραβάμε για να καταλάβεις τι γίνεται. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η επιμονή στον τρόπο που φωτογράφιζε. Δεν άφηνε το θέμα να ξεφύγει, ήταν αφοσιωμένος ψυχή και σώματι σε αυτό που έκανε. Έτσι έμαθα πολύ νωρίς πως ο Γιάννης μιλούσε και στον μία ημέρα φωτορεπόρτερ και στον 30 χρόνια φωτορεπόρτερ.

Αν κάποιος παρακολουθήσει διαχρονικά τις φωτογραφίες του, θα καταλάβει και τι άνθρωπος ήταν. Γιατί συνήθως οι φωτογραφίες μας χαρακτηρίζουν και εμάς τους ίδιους. Οι φωτογραφίες του Γιάννη είναι από τη μια σκληρές και από την άλλη πολύ τρυφερές και ευαίσθητες. Αυτό ακριβώς ήταν και ως άνθρωπος.

Αν κάποιος θέλει να ορίσει τι σημαίνει φρωτορεπορτάζ χωρίς λέξεις, μπορεί απλώς να παραθέσει τις φωτογραφίες του Γιάννη. Η δουλειά του είναι ετυμολογία του όρου φωτορεπορτάζ.

Αυτό που δεν ευρέως γνωστό είναι ότι ήταν και αλληλέγγυος σε όσους ήταν «θύματα» την ώρα του ρεπορτάζ. Για παράδειγμα, αν κάποιος διαδηλωτής είχε πέσει λιπόθυμος από χημικά της αστυνομίας, κατέβαζε τη φωτογραφική μηχανή και έτρεχε να βοηθήσει. ‘Η πιο παλιά, όταν ΜΑΤ συνελάμβαναν διαδηλωτή, του περνούσαν χειροπέδες και συνέχιζαν να τον δέρνουν, ο Γιάννης ήταν αυτός που παρέμενε εκεί και διαμαρτυρόταν άμεσα. Ή στο προσφυγικό, όταν ένα παιδί ή μια γιαγιά κινδύνευε να πέσει από τη βάρκα που τους έβγαζε στην ακτή, έτρεχε να τους βοηθήσει.

Δεν ήταν ένας απλός παρατηρητής που φωτογράφιζε ψυχρά χωρίς να δίνει σημασία τι συμβαίνει γύρω του. Η ματιά του ήταν ιδιαίτερη. Ήταν εμμονικός με τη δουλειά του, ευαίσθητος, του άρεσε να φωτογραφίζει την ανθρώπινη διαστηριότητα με οποιαδήποτε μορφή. Είχε επίγνωση πως δουλεύοντας για μεγάλο Πρακτορείο, οι φωτογραφίες ταξίδευαν σε όλο τον πλανήτη, αναγνώριζε το βάρος της ιστορικότητας που είχαν αυτές οι λήψεις.

Πιστεύω ότι σαν χαρακτήρας αλλά και σαν επαγγελματίας έχει βάλει ένα μεγάλο λιθαράκι ώστε η νέα γενιά φωτορεπόρτερ να είναι καταπληκτικοί επαγγελματίες με διεθνείς βραβεύσεις. Αλλά κυρίως να είναι συνάδελφοι με ηθική, αξιοπρέπεια και ταξικότητα, να γνωρίζουν και να μην ξεχνάνε από που προέρχονται.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *